Kirkjuritið - 01.09.1978, Blaðsíða 29

stjóra, í Viðey. Við lásum saman í
fjögur ár. Hann var mikið gáfaður og
a9aetur piltur. Guðmundur Arnlaugs-
s°n, rektor og Sigurbjörn, biskup,
v°ru bekkjabræður mínir, eins og ég
9at um. Og þessir menn urðu mér
^innisstæðir fyrir frábærar gáfur og
h®fileika, sem síðar hafa komið í Ijós
°9 hafið þátil mannvirðinga.
^egar ég var í guðfræðideild, vildi
evo til, að þar voru Gísli, Eiríkur og
He|gi- Mér er minnisstætt, að einu
smni fer einn að segja sögur. Hann
, afði dreymt, að hann væri kominn inn
1 Jornbókaverzlun og ætlaði að kaupa
orrimentar, skýringarrit við guð-
spjöllin. En þegar hann kemur inn, þá
er Þar fataverzlun, og meðal annars
er Þar kápa ein allmikil, sem Móses
salugi hafði átt. Og hann var að máta
ana, þegar hann vaknaði. Og þá
sagði Eiríkur, sem nú er síra Eiríkur á
'pgvöllum, að hann væri víst sá
yreti, sem færi í föt Mósesar.
.Kennaramir töluðu stundum við
*^kur í frímínútum, og einu sinni var
agnús Jónsson að tala um þýðingu
a|geirs Skagfjörð á bók, sem mig
'nnir að héti „Sjelelige konflikter.“
n Magnús sló stundum úrog í, þessi
9afaði og mikli kennari. Og nú kemur
jnn inn í stofu, sem ekki hafði hlust-
i. ^ Þetta, og spyr: „Hvað sagði
agnús um bókina?“ Þá sagði síra
jnkur; „Að hún væri hreint afbragð,
"en Þó ómöguleg.“
PállV.G. Kolka.
_r? ^tiann í höndum lögreglunnar
ú manst náttúrulega eftir fleiri
riki ítUm en síra Bjarna og síra Frið-
ráyngri árum þínum?
187