Kirkjuritið - 01.09.1978, Blaðsíða 62

sannar. En þá kom þetta mál eins og
Ijósgeisli inn í líf mitt. Eftir það skild-
ist mér að lítið gerði til þótt ritning-
unni sé ábótavant í mörgu, því ég
hafði uppgötvað hinn ósýnilega and-
lega heim."
Sú staðreynd, að u.þ.b. helmingur
hérlendra presta aðhyllist spíritisma
fram að miðbiki aldarinnar er mjög
séríslenzkt fyrirbrigði, sem rekja má
til skrifa Haralds Níelssonar.
Skömmu eftir að tilraunirnar með
Indriða hófust fór hann að falla í
,,trance“, í fyrsta skipti laugardaginn
fyrir páska 1905, olli það í fyrstu beyg
meðal fundarmanna. Skrifaði Indriði
og talaði í ,,transinum“, en erfram á
vorið leið fór hann að sjá sýnir í á-
standinu og var mjög hræddur í
fyrstu, enda allarfjandsamlegar(Mbl.
XXI, 291,6. des.1934).
Haustið 1905 verður breyting á.
Indriði ákveður að hætta við allt
saman og fara til Ameríku. Leggst
hann veikur í einhverja vesöld og
verður þá fyrir vitrun. Sagðist honum
svo frá, að til sín hefði komið gamall
maður og skrifað gegnum sig bréf,
sem færa skyldi Einari Hjörleifssyni
þegar lasleikinn væri liðinn hjá. í
bréfinu var tilboð um að tilrauna-
menn skyldu fá fyrirbæri sem meira
væri varið í ef þeir vildu taka þeim
kostum að hlýta fyrirmælum þeim,
sem í bréfinu voru (Mbl. XXI, 291, 6.
des.1934). Mun hér að líkindum vera
tilefnið að stofnum Tilraunafélagsins
svonefnda, sem átti eftir að vekja
mikið umtal og deilur um land allt.
Tilraunafélagið
1
Indriði Indriðason var fæddur að
Hvoli í Dölum 12. október 1883. Engr-
ar fræðslu naut hann annarrar en
fermingarundirbúnings. í ársbyrjun
1905, ef ekki fyrr, er hann kominn til
Reykjavíkur og leggur stund á prent-
iðn í ísafoldarprentsmiðju. Lýsingará
Indriða eru misjafnar, svo sem vænta
má, eftir því hvort félagar hans eða
andstæðingar eiga í hlut. Sú mynd,
sem af honum fæst ef reynt er að lesa
milli línanna er af vel greindum, lag-
legum og ákaflega gáskafullum ung-
um manni, en þó sérdeilis skapstór-
um. Nefnir Einar Hjörleifsson sem
dæmi, að þegar Indriði var 22ja ára
hafði hann lent í 11 málaferlum, og
fanst sjálfum ekkert eðlilegra, Þar
sem svo oft hefði verið gert á hluta
sinn (E. H. K.:Eitt veit ég). Geta má
nærri hversu manni með slíka skap-
gerð hafi líkað hinar persónulegu sví-
virðingar sem hann sætti af andstæð-
ingum sínum. Skopskyn hafði hann
gott, gáfulegt orðalag og næman
skilning á mönnum og rnálefnum-
Hann hafði góða söngrödd og frá'
bæra eftirhermuhæfileika. Rað sem
fyrst og fremst háði Indriða var mikill
veikleiki fyrir áfengi, sem honum
tókst aldrei að vinna bug á til ful|s
þrátt fyrir mikla viðleitni hans sjálfs
og annarra, en flestir framámenn Til'
raunafélagsins voru mjög skeleggir i
bindindishreyfingunni. Þessi ástríða
Indriða gaf andstæðingum hans
mörg tækifæri til rætinna athuga'
semda. Þá má vera, að Indriði hafi átt
við fleiri veikleika að stríða, því ,,Á-B-
(Ágúst Bjarnason?) segir í greio
220