Kirkjuritið - 01.09.1978, Blaðsíða 23

ég vildi helzt, að Kálfatjörn, í Hafnar-
fjörð eða að Bessastöðum. Og hann
®tlaði að fara með mér. Ég sagði
honum, að ég vildi helzt fara að Kálfa-
tjörn, því að ég vissi, að þar kæmi
enginn úr Reykjavík. Þar flutti ég
^ína fyrstu ræðu. Ásmundur sagði,
sö það hefði gengið vel, nema hvað
e9 hefði einu sinni gleymt að segja
arnen. —
^egar hér er komið sögu, setur
hlátur að sumum viðstöddum og sagt
er:
~ Já, það hefur nú verið mikilvægt.
. ~ Já, segir síra Pétur og heldur
atram. Nú, við vorum nú aldrei þjálf-
aðir neitt í líkæðugerð, en hann las
tynr mig tvær ræður, síra Ásmundur
9'slason frá Hálsi. Það hafði mikil
ahrif á mig, og mér fannst ég læra af
Pv' hjá honum.
~ Kynntistu prestum á þessum
skólaárum þínum, eldri prestum?
T ~ Já, ég kynntist vel síra Einari
norlacíusi, síra Ásmundi Gíslasyni
°9 síra Helga Pétri Hjálmarssyni, sem
j/ar þá gjaldkeri Kirkjuritsins. Það var
®rdómsríkt að kynnast þessum á-
9ætu mönnum. Og seinna varð ég
svo eftirmaður síra Ásmundar í sex
ar. þar sem honum leið bezt, á Bergs-
s óðum. Ég þjónaði þá Bergsstöðum.
^eningakassi
°9 Predikun við hefilbekk
f 'Nú, svo fór ég norður. Ég þjónaði
yrst fyrir síra Björn O. Björnsson, og
° varð það úr, að ég sótti um Hösk-
dsstaði. Ég var vígður 15. júní 1941
9 fór norður 17. júní. Ég kom við á
arnmstanga, og þar keypti ég mér
peningakassa. Ég átti tíu krónur í vas-
anum og keypti fyrir sjö og fimmtíu
peningakassa.
Enn fer einhver að hlæja, en síra
Pétri stekkurekki bros.
- Og hvað ætlaðirðu að gera við
hann?
- Ég ætlaði bara að hafa hann, ef
ég ætti einhvern tíma aur. Og mér
hefuraldrei þrotiðfé.
Ég var náttúrlega óvanur sveita-
búskap, en ég tók þátt í flestum
sveitastörfum, heldur síra Pétur
áfram. Auk þess fékk ég svo þessa
sextíu kílómetra strandlengju til að
þjóna.
Ég varð þannig sjómannaprestur.
Það voru sjómenn á Skagaströnd. Ég
hafði venjulega sjómannaræðu
fjórða sunnudag eftir þrettánda, sem
var gamli sjómannadagurinn, og svo
á vorin, þegar sjómannadagurinn var
haldinn þá. Ég minntist á það í einni
ræðu, sem kom í Kirkjuritinu, að bát-
ur hefði verið byggður fyrir Austfirð-
inga í Marstrand í Svíþjóð. Skip-
stjórinn eða formaðurinn var trúaður
maður, og sagt var, að hann hefði
fengið prestinn þar í bænum til þess
að hafa bænastund með þeim í lúk-
arnum, áður en þeir fóru heim til ís-
lands. Þarna voru staddir skipasmið-
ir, sem hlustuðu á þessa ræðu, og þá
óskuðu þeir þess, að ég kæmi, þegar
skipum væru gefin nöfn, og flytti þar
hugleiðingu. Og síðan hef ég gert
þetta í ein ellefu eða tólf skipti.
Guðmundur Lárusson, sem er fram-
kvæmdastjóri skipasmíðastöðvar-
innar á Skagaströnd, vildi hafa það
svo. Hann hefur venjulega talað
nokkur orð fyrst. Síðan er skipinu
181