Fanney - 01.05.1907, Blaðsíða 5

U N N A N lengst úv löndum
leiðstu’ á vœngjumpöndum,
fagri fuglinn minn,
hreiður til að taka,
til að syngja’ og kvaka, —
kæri gestur, vertu velkominn!
Sveifst þú yfir öldum,
oj’t mót stormi köldum,
nótt og nýlan dag;
nú er náð til strandar,
nú, er létt þú andar,
sgngur þii þitt sigurfararlag.
jj Foldu jjallahvtta
| fgsti þig að líta, —
| er hún œttjörð þér ?
;> Hgggslu liér að /inna
\ hreiður feðra þinna —
í ungi vinur, ertu horinn hér?
|
j Sjáðu blána’ á brúnum,
\ bletti grænka’ túnum,
\ læki líða’ um sand;
sjá hve sólin þíðir,
\ sviftir snjó og prgðir
• okkar beggja elskað fósturland.
\ Sgng jni sœtum rómi,
| sgng þú ungu blómi
' viðlwœm vögguljóð.
I Sgng þú hátt i hliðum,
l hreinum rómi’ og blíðum,
Iþar sem bergmál bezt þín jinna
ldjóð.
p. p.