Fanney - 01.05.1907, Blaðsíða 13

FANNEY.
11

'f.a'rnhasQÚanv
Eftir JON TRAUSTA.

O R I Ð var sezl að
völdum, með sól-
eyjar í túnum og
lambablóm í bög-
um. Jörðin var
orðin græn og ilm-
andi og viðir stóðu ný-laufgaðir.
Niðri í bygðu'm dúkaði sumarið
öllum börnum sinum borð, en
hærra uppi til heiða og Ijalla
drotnaði veturinn enn þá. Pó
lilánaði nú á brúnum með degi
hverjum og fannirnar minkuðu
í fjallabrekkunum.
Næturnar voru orðnar bjarlar
og blíðar. Sól var á lofti löngu
eftir háttatíma, en samt var hún
komin langt upp á austurloftið
um fótaferðartíma. Peir, sem úti
voru á nóttum, sáu dýrlega sjón
og sjaldgæfa, því um lágnællið
runnu kvöldroði og árroði sam-
an í hánorðri og ofurlítil mön
af sólinni gekk aldrei undir. Þá
sló rósrauðum bjarma á fell og
bæðir í suðrinu, en í norðri var
sem baíið væri lagt lýsigulli.
Vorannir voru byrjaðar. Á
bverju túni sáust stúlkurnar með
bvítar skýlur við vinnu sína og
karlmennirnir á skyrtunni. Ný-
græðingurinn þaut upp, en stutt-
ur' var hann enn þá. Túnin
voru yfir að líla sem grænt en
glilofið silkillos.
Geldféð var komið í heiðina,
en lambærnar voru alt í kring-
um bæina með lömbin sín, og
ásóttu túnin. Lömbin voru orð-
in stór og bústin, farin að bila
gras, »eins og mamma« og farin
að liafa vil á að stelast í túnin
eins og fullorðna féð. Galsi var
í þessum hrokkinhærðu ungvið-
um á daginn. Ekki gekk á öðru
en hlaupum og stökkum, glctl-
um og gamanlátum úti í högun-
um, svo »mömmunum«, sem
voru rosknar og ráðsettar, þótti
nóg um barnalætin. En á kvöld-
in endaði alt með harmi og
kveinstöfum, því þá voru óláta-
belgirnir teknir frá móðurspen-
anum og látnir i stekk. Þar
jörmuðu lömbin sig uppgefm
fram eftir allri nóttu, en ærnar
»rifu sig rámár« fyrir utan.
En svo koma fráfærurnar.
Siggi og Bogga voru þau köll-
uð, systkinin í Miðdal. Siggi var
á 10. ári, Bogga á 11.
Þau voru einkabörn foreldra
sinna, sem bjuggu þar góðu l)úi.
Næsta sumar á undan því, sem
hér segir frá, liöfðu þau verið