Fanney - 01.05.1907, Blaðsíða 18

1(»
FANNE Y.
x
Nvi er að segja frá þeim Sigga
og Boggu.
Þeir, sem höi'ðu rckið með
þeim lömbin upp í dalinn, skildu
við þau um dagmálaleytið. Dá-
lítilli stundu síðar skall þokan
yfir.
Lömbin báru sig aumlega eftir
móðurmissinn og jörmuðu í
sífellu. Þó fóru sum þeirra að
grípa niður á grundunum í dal-
num, því þar var nýgræðingur.
Bogga sárkendi í brjósti um þau;
en Sigga litla bjó annað í hug.
Hann sárlangaði til að kveðja
þau öll saman með kossi — að
minsta kosti þau elztu og fal-
legustu.
Bogga grátbændi bann um, að
ónáða nú ekki lömbin, fyrst þau
væru farin að spekjast og sætta
sig við nýgræðinginn. En á-
stríða Sigga lilla óx einmitt við
það.
Hann læddist því ofan að
lambabópnum, livað sem Bogga
sagði. Lengi læddist liann eins
og köttur eftir lautunum og lét
■ekki lömbin sjá sig. Hann slefndi
á eitt vænsta Iambið, en gekk
illa að komast í færi við það.
Loks komst bann þó svo nálægt
því, að honuin fanst ekki eftir
betru að bíða. Þá tók hann
stökk undir sig og ætlaði að
bremma það.
Hann náði í ullina á lamb-
inu, en það tók hart viðbragð
og sleit sig af honum. Rak það
um leið eina klaufina óþyrmilega
í kinnina á Sigga, rélt fyrir neð-
an augað, svo þar blánaði und-
an. Hröklaðisl bann út af við
böggið og lenti ofan í leirskurð,
en lambið bljóp leið sína.
Siggi setlist upp lieldur seinl
og fór að skæla, bæði af reiði
og sársauka. Nú var hann all-
ur orðinn leirugur og átti von
á ávítum, þegar heim kæmi. En
verst var þó að láta lambið
l’ara svona með sig.
wÞetta var þér mátulegt!« kall-
aði Bogga lil bans heldur ert-
nislega.
Siggi bætti að skæla og beit
ájaxlinn, en sagði ekkert. Hann
bugsaði með sér, að bann skyldi
launa lambinu þetta. Hann >
slcyldi ná þrí, gefa því verðskuld-
aða birtingu, en kyssa það svo
að Iokum beint framan á snopp-
una.
Svo bljóp bann á eftir lamb-
inu, en nú varaði það sig á
honum. Og það var frárra á
fæti en bann.
Við þelta kom stygð að liin-
um lömbunum. Þau bættu að
bíta, en lilupu í allar áttir. Siggi
var lílið betur séður í bóp þeirra
en sjálfur erfðaóvinurinn, tóan.
Bogga kallaði margsinnis til
Sigga og bað bann að gera ekki J*
þetta, en hann skeytti því engu.
Nú var bann orðinn svo ákafur
að eltast við lömbin, að bann
tók hvert þeirra fyrir á eftir öðru.