Jörð - 01.12.1946, Blaðsíða 139

JÖRÐ
297
hús auðmannanna eru undanskilin, virðast íbúðirþar veraþétt-
setnari og óheilsusamlegri en fátækrahverfi New-York borgar.
Skólpleiðslur þekkjast ekki. Öllum úrgangi var fleygt út á götu
og urðu óteljandi hundar og hrafnar til þess að lokum að
hreinsa hann burtu. Hestar og aðrar skepnur eru oft hýstar á
neðsta gólfi íbúðarhúsanna. Lyktin af þeim, ásamt þefnunr af
súru snréri, reyknunr at yakuxataði og ós af grútarlömpum varð
til sanran að einunr allslrerjar daun, senr áreiðanlega átti heinra
í Tlribet og lrvergi annars staðar.
Götulífið í Lliasa nrinnti nrig helzt á gamlar, kínverskar
myndir. Ekkert fór lrér hraðar en klyfjagang. Silkiklæddir
höfðingjar og háttsettir prestar í rauðunr skikkjum, riðu fram
hjá með föruneyti á fagurbúnum hestunr. Fjárírirðar í sauð-
skinnsúlpunr reikuðu unr kauptorgið innan unr fjölda af tötra-
legurrr munkunr og konunr, senr gátu varla hreyft sig fyrir
skartgripum úr skjaldbökunr og silfri. Hér gengu menn ennþá
nreð flétting, en það hafði fyrir löngu verið bannað í Kína, sem
leyfar af undirgefni við ríki Mandsjúanna. Ég konr ekki auga
á neitt annað á lrjólunr en eitt reiðhjól, sem sendisveinn í
brezku sendisveitinni átti.
Einn dag reið ég þar um stræti og sá þá að allir, sem þar voru
ríðandi á ferð, stigu af baki, fóru út af götunni og lutu lröfði.
„Farðu af baki, farðu af baki,“ lrrópaði hvítskeggjaði munk-
urinn, sem nrér lrafði verið fenginn til fylgdar og aðstoðar.
„Faðir Dalai Lanra er að koma.“
Ég flýtti nrér að lrlýða. Spölkorn í burtu komu fimm skraut-
klæddir menn ríðandi, eftir hlykkjóttri götunni. Faðir Dalai
Lama var auðþekktur á gulu silkiskikkjunni, eldrauðri axla-
flík og gylltunr stronrphatti nreð rauðum skúfunr. Á undan
honurn og eftir riðu fjórir þjónar hans, allir á gæðingunr.
Hinn nrikli nraður reið þegjandi og virðulega fram hjá og leit
hvorki til hægri né vinstri. Fyrir fáum árum var hann fátækur
bóndi í Norð-austur Tlribet. Nú hafði tign sonar lrans hafið
hann í einu vetfangi til frægðar og auðæfa. Venjan er sú, að
faðir Dalai Lanra verði sjálfkjörinn ,,kung“ eða hertogi og fái
beztu lendur ríkisins til forráða.
Seinna snæddi ég lrjá þessum manni í hinni veglegu höll, er