Ljós og skuggar - 01.01.1903, Blaðsíða 5

5
og lítil stúlka stíga út úr honum; hvað ætli þær
vilji okkur ? “
Karen flýtti sér að líta út um gluggann, og
horfði forviða á gestina, sem gengu upp götuna að
húsinu.
Bráðum var drepið á dyr. Karen lauk upp.
„Býr Hildur Jónsdóttir hérna?" spurði konan.
„Já,“ svaraði Karen, „en hún er að sterkja lín
hjá póstmeistaranum.“
„Það gjörir ekkert til; þið eruð víst börn henn-
ar, .og jeg get eins heimsótt ykkur. En hvað gengur
að drengnum?" spurði hún og gekk til Jóhanns
litla. „Enhvaðþú ert fölleitur og veiklulegur, litli vinur
minn,“ sagði hún blíðlega og klappaði á kinnina á
honum. Jóhann fór að gráta.
„Nei gráttu ekki, góði minn,“ sagði ókunna
konan blíðlega, „guð leggur þessa byrði á þig í
kærleiksríku augnamiði. Hefurðu verið lengi svona
veikur?“
„Já.“
„Jeg er kona nýja prestsins ykkar, og mig
langar til að gjöra eitthvað fyrir þá, sem eiga bágt.
Við Sigríður litia dóttir min komum hingað til þess
að heilsa upp á ykkur, og bjóða ykkur að taka
þátt í sunnudagaskóla, sem við ætlum að stofna,
og byrjar á morgun. En litli fatlaði drengurinn
kemst máske ekki heim á prestssetrið, það er liklega
oflangur vegur fyrir hann?“
„Við eigum hjólbörur, “ svarði Karen, og jeg
get ekið honum í þeim,“