Ljós og skuggar - 01.01.1903, Blaðsíða 8

8
en þegar hann kemur nú heim, þá byrjar gamla
baslið aptur. “
„Hefu rhann skrifað ykkur síðan hann fór.“
„Mjög sjaldan er það.“
„ Aumingja Hildur! Þjer hafið gengið í gegnum
mikla raun. En hafa þjáningarnar orðið yður til
blessunar? Hafið þjer sjeð handleiðslu guðs í þessu?"
Hildur þagði.
„Sjáið þjer til,“ sagði frú Willmann. „Drottinn
vill ekki hryggja mennina, hugsanir hans eru fríðar
hugsanir. Hann elskar yður og vill gefa yður
eilífa sælu. Til þess að þetta tnegi verða, lætur
hann stuðla jafnvel það, sem oss finnst sárast. Því
hinu illa getur hann snúið til góðs. Gefið honum
hjarta yðar, og þjer munuð sjá og reyna að alltfer vel.“
II.
Koma prestskonunnar á heimili Hildar, var
mikill viðburður í hinu tilbreytingarlitla lífi hennar
og barna hennar. Sunnudagarnir voru upp frá þessu
reglulegir hátíðadagar fyrir þau öll.
Þegar kirkjuklukkan tók að kalla fólk til guðs-
þjónustu, lögðu þær mæðgur ætíð af stað með hjól-
börurnar og Jóhann litla áleiðis í guðs hús.
Ungi presturinn safnaði mörgu fólki umhverfis
ræðustólinn sinn. Hann talaði um kærleika guðs til
syndugra manna, um gæfuna og gleðina, sem er
því samfárá að gefa guði hjarta sitt, og lifa lífi sínu