Ljós og skuggar - 01.01.1903, Blaðsíða 6

6
„Já, mjer þætti mjög vænt um að sjá ykkur
heima hjá mjer, og það getur verið dálítil tilbreyt-
ing fyrir litla, sjúka vininn minn.“
Húsdyrunum var lokið upp og móðir barnanna
kom inn. Hún var há og grannvaxin, fremur ung-
leg í útliti, en þreytuleg á svip.
„Þarna kemur vist móðir ykkar,“ sagði prests-
konan, „það var gott að jeg fjekk einnig að tala við
yður. Jeg er kona prestsins ykkar nýkomna, og
jeg kom hingað til að bjóða börnunum yðar að taka
þátt í sunnudagaskóla, sem við hjónin ætlum að
fara að halda.“
„Það var fallega hugsað, vill frúin ekki fá sjer
sæti?“
Hildur þerraði af stól með svuntunni sinni
og bað frúna að „gjöra svo vel.“
„En hvað allt er hreint og snoturt hjá yður,“
sagði hún um leið og hún settist á stólinn. „Segið
þjer mjer nú eitthvað um hagi yðar. Manninn
minn og mig langar mjög til aö kynnast nýja sókn-
arfólkinu okkar, og vera því hjálpleg eptir því, sem
við getum. Eruð þjer ekkja?"
„Jeg get svarað bæði játandi og neitandi," svar-
aði Hildur, „hann er í fangelsi hann” Steinn" sagði
hún í lágum hljóðum. Frú Willmann tók í hönd
hennar og horfði á hana mað hluttekningu „Ó, þá
hafið þjer orðið að þola mikið. Geta börnir. ekki
farið eitthvað út fyrir á meðan við tölum saman?
Sigríður, farðu með þeim niður að vagninum og sýndu
þeim hestinn, já, segðu honum Níels að aka ykkur