Ljós og skuggar - 01.01.1903, Blaðsíða 31

31
„Hún er ekki mjög lasin í dag?“
„0, nei, ekki held jeg það.“
„Þjer vitið ekki um það?“
„Hún er á fótum.“
„Meira af vilja en mætti, skal jeg segja yður,
hún er veik og þyrfti að liggja, og ef hún ætti
dóttur, sem hjálpaði henni með húsverkin, í stað
þess að hugsa einungis um „spáseringar" og fín föt,
þá mundi hún geta hvílt sig, því þess þarf hún með.“
Læknirinn leit framan í Helgu um leið og hann
sagði þetta. Hanasettidreyrrauða,oghúnbeitávörina.
„En ef jeg væri nú svo djörf að segja, að
herra læknirinn sje enginn húsbóndi yfir mjer,“
sagði hún svo reiðuiega.
„Þá svara jeg því,“ sagði hann alvarlega, „að
þó jeg sje ekki húsbóndi yðar, þá er jeg læknir
móður yðar, og hef fulla heimild til að heiinta hlýðni
bæði af henni og yður fröken góð, þegar um heilsu
hennar, já líf hennar eða dauða getur verið að ræða.“
Ilelga leit fyrirlitningar augum á læknirinn,
eins og hún vildi segja: „ Jeg marka ekkert þetta raus. “
„Jæja, jeg hef aðvarað yður, og segi enn einu
sinni, það væri vissara fyrir yður að hugsa meira
um heilsu móður yðar, heldur en „kálfaskokkið/ sem
þjer eruð að búa yður á.“ Hann lypti hattinum
og fór.
Helga stappaði fætinum af reiði. „Hvað varð-
ar hann um mig! „Ja, nú skal jeg þó fara, jeg skal
gjöra honum það til ills. Hvað er hann að skipta