Ljós og skuggar - 01.01.1903, Blaðsíða 17

17
mannsins? Hver getur talið tár konunnar hans?
Prestshjónin gjörðu allt, sem í þeirra valdi
stóð, til að áminna Stein, og til að hughreysta og
gleðja konu hans og börn. „Bænirnar okkar verða
ekki árangurslausar, “ sagði presturinn við Hildi,
einn dag um vorið, er hann mætti henni á veginum,
„Haldið þjer einungis áfram að biðja og efizt eigi,
drottinn bænheyrir á sínum tíma, þegar honum
þóknast. “
V.
„Má hún Karen aka mjer í smiðjuna í dag?“
sagði Jóhann litli einn bjartan, bliðan dag um
vorið.
„Hvað ætlarðu að gjöra þangað?“
„Jeg ætla að vera hjá honum pabba. Jeg get
kannske hjálpað honum eitthvað, jeg gat það i
haust. “
Móðir hans hugsaði sig ofurlítið um. Ekki
gat það nú verið neitt hættulegt, og það var gott
fyrir Jóhann litla að breyta ögn til, honum þótti
svo gaman að sitja nálægt járnbrautinni og horfa
á eimlostina bruna áfram.
„Jeg þarf að fara niður á brautarstöðvarnar.
Svo við Karen getum ekið þjer í smiðjuna með
okkur.“
Steinn var ekki í smiðjunni, þogar þangað kom.
Hann sló opt slöku við virmuna nú orðið.