Ljós og skuggar - 01.01.1903, Blaðsíða 34

34
heim, helzt fyrir kl. 12. Jegásvo erfitt með svefn-
inn eins og þú veizt, svo jeg verð að hafa sem
mest næði."
„Vertu sæl mamma, ógn er þjer kalt. “
„0, nei, bara mjer yrði ekki kaldara! vertu
sæl barnið mitt, komdu fljótt apt.ur.“
Hún ætlaði að segja: „góða skemmtun," en hún
gat það ekki, stór tár runnu ofan á bókina, hún
þurkaði þau og las: „Komið til mín, allir þjer sem
erfiðíð og þunga eruð hlaðnir, jegmungefayðurhvíld.“
„Ó, drottinn minn, jeg er svo þreytt, svoþreytt,
jeg þrái hvíid, hvíld í þjer.“
Hún lá um stund með aptur augun svo fjekk
hún ákafa hósta kviðu, blóðið spýttist út um munn-
inn á henni.
„Þetta getur ekki endað nema á einn veg,
það er úti um mig,-------— drottinn minn, vertu
hjá barninu mínu.“
En getur guð veriðnálægur í danssölunum ? Eru
þvilíkar samkomur sem þær, er þar fara fram, haldn-
ar í drottins nafni og honum til dýrðar — ?
V.
í\að var blýtt og bjart i danssalnum. Prúð-
búnar yngismeyjar svifu þar fram og aptur jjóðar
af tilhlökkun og ánægju. Það var ásjálegur hópur
og þó barHelga af öllum. Hún var fallegust, skemmti-
legust, hún dansaði bezt, og — hún vissi það allt