Ljós og skuggar - 01.01.1903, Qupperneq 18

18
„H getur setið hjerna og beðið eptir okkur,*
sagði móðir hans, „við verðum í burtu í 2 klukku-
stundir. Eða viltu heldur fara heim?“
„Nei, jeg ætla að sitja hjerna í grasinu og lesa
í nýju bókinni minni, sem jeg fjekk í sunnudaga-
skólanum."
„Guð veri með þjer barnið mitt," sagði móðir
hans, og þær Karen hjeldu áleiðis til brautarstöðv-
anna.
Jóhann litli fór að lesa. Það var frásaga um
lítinn dreng, sem var heilsulaus eins og hann sjálfur,
en fjekk snemma hvíld frá þjáningum sinum.
Pegar hann var búinn að lesa söguna fórnaði hann
upp höndunum og bað: „Góði Jesús, ef það er þinn
vilji, þá lofaðu mjer að koma heim til þín sem fyrst.
En ef það er ekki þinn vilji, þá gjörðu mig ánægðan
með að lifa; en mig langar svo að koma heim til
þín. Og láttu pabba nú bráðum koma hingað, og
frelsaðu hann sakir Jesú Krists. Amen.“
Hildur og Karen bjuggust til að sækja Jóhann
litla í smiðjuna. Órói og kvíði, sem hún gat ekki
gjört sjer grein fyrir fyllti hjarta veslings Hildar, hún
fann að hún hlaut að ákalla náð guðs, áður en
hún legði á stað. Hún kraup á knje við legubekk-
inn, og fól andlitið í höndum sjer. „Drottinn minn,
drottinn minn miskunnaðu okkur. Líttu á eymd
mína. Frelsaðu hann Stein. Þjer er enginn hlutur
ómáttugur. Gefðu mjer þolinmæði! Taktu okkur
við hönd þjer, hjálpaðu okkur, hjálpaðu okkur drottinn