Ljós og skuggar - 01.01.1903, Blaðsíða 23

23
og ber hann saman við yfirstandandi tímann, þá
get jeg ekki annað en sagt: allt hefur snúizt til
hihs bezta.“
„Já,“ svaraSi Steinn, og augu hans fyiltust
tárum, „en jeg er dýru verSi keyptur, bæSi frelsari
minn og barniS mitt hafa látiS líf sitt fyrir mig.“
Ljettúð.
„Um hvaS voruS þiS R. læknir aS tala mamma?“
spurSi ung stúlka móSur sína, einlivern morgun er
þær sátu aS morgunverSi.
„ÞaS var nú eiginlega ekki neitt sjerstakt, jeg
leitaSi ráSa til hans á dögunum; jeg er ekki vel
frisk Helga mín, hvort sem nokkuS alvarlegt verS-
ur nú úr því eSa ekki.
ÞaS kom snöggvast áhyggjusvipur á glaSlega
andlitiS hennar Helgu. „Ertu veik mamma, heldurSu
þaS sje nokkuS hættulegt ? “
„Nei, sei sei nei, jeg verS bara aS eiga gott,
borSa tiltekinn mat, og vinna ekki um of, þá næ
jeg mjer aptur.“
„Já, góSa mamma, gjörSu þaS nú; þú ættir
ekki aS vera aS fást. viS þessi þjónustubrögS, svo
ertu engin manneskja til aS hafa menn í kosti,
þegar þú fæst ekki til aS fá þjer almennilega vinnu-
konu, þvi jeg tel ekki hana Steinunni, þó hún sje
hjerca stvmdarkorn k völd og niorgna viS smásíuíninga. *