Syrpa - 01.09.1913, Qupperneq 46

44
SYftPA
"Jæja, úr því þaö cr hvorki upp-
hlaup né sjóræningjar, né veöur, né
skipreiki, né leki, né hungursneyö,
né pest, hvað getur það þá verið
annað cn sjóslanga hafi stungið
snjáldrinu inn yfir horðstokkinn og
gleypt ]^á, einn á fætur öðrum.”
“Af skipinu hafa þeir gengiö,”
sagði skipstjóri; “það er auðséð,” og
hann lét sem hann hevrði ckki sjó-
slöngu útskýringuna.
“Já, en hví hafa þeir farið af
skipi?”
“Já, hví hafa þeir fariö, þaö er nú
einniitt býsnin. Þeim var ekki
þröngvað til að fara, þaö er auðséð.
Peir fóru af fúsuni og frjálsum
vilja, og þó viðbúnaðarlaust; það er
áreiðanlegt. Þeir vissu ckki, að þeir
færu, fyr cn i sömu andránni og að
]iví kom. Peir fóru allir í mesta
skyndingi. Því þeir skildu við skip-
iö í miðri morgunmáltíðinni, og tóku
engin plögg með sér nema þau, sem
þeir stóðu i. Fari bölvað, sem þeir
tóku annað með sér en skipsúrið. En
hví voru þeir að taka það ? Eg hcld
lika að þeir hafi tekið skipsskjölin.
Við höfum ekki getað fundiö þau, aö
minsta kosti, þó vcra rnegi að þau
séu i einhverri skúffu, sem okkur
hafi yfirsézt að opna.”
“Það stendur heima, skipstjóri,
þeir hafa ekki haft annað meö sér
en skipsúrið og skipsskjölin, ef til
vill. En hví fóru þeir að fara af
skipinu eins stráheilu og það var
daginn, sem það hljóp af stokkun-
uin? Viö höfum reynt skipsdælurn-
ar og það er ekki einn dropi af sjó,
framar vonum, í kjalsoginu. Skipiö
er í bezta lagi að öllu leyti. Kondu,
sko! Elérna eru blóðblettir." Stýri-
maöur haföi dregið svgöju úr skciö-
um, sem héngu á káetu veggnum, og
benti nú á bletti á blaðinu. “Þar er
blóð, en hví var sá, sem neytti sveöj-
unnar, að slíðra hana aftur.” sagði
stýrimaöur og litaöist um á þilfarinu
við skeiðarnar. “Skoðaðu blettina ]>á
arna, ]>að eru lika blóðblettir,” sagði
hann. “Það er þá eftir sjóræningja.
Einhver kafteinn Kidd hefir verið
hér á ferð og sent þá alla fyrir borð.”
“Að þaö sé eftir sjóræningja,
Adams,” mælti skipstjóri; “en þá
eru gripirnir, bæði úrin í stýrimanns-
herberginu og hringar og gimstcinar
frúarinnar, og pcninga kistillinn ó-
tæmdur.”
“Jæja, skipstjóri góður; hvernig
sem i þvi liggur, þá eigum við nú
fundarlaun í henni.”
“Ójá, Adams; en eg botna ekki í,
hvernig þeir hafa haft sig Inirt af
skipinu. Þeir hafa ekki farið á sín-
um eigin bátum eða hvað ?”
“Nei. Því báturinn, sem skipinu
fylgir, er hér vís á sínum stað.”
“Nú, þá hafa þeir, Adarns, haft
sig burt á báti einhvers annars
skips.”
“Hvernig hefðu þeir getað komist
burt öðru vísi ?”
“Það er svo. Og nú er ekki ann-
að aö gera fyrir okkur, en toga
liana inn til Gibraltar og reyna þar
aö komast að raun um, hví skips-
höfnin hafi gengið af skipi, ])ótt
skipiö sé “Ai " skip í alla staði.”
Vera ntá, að lesarinn vilji spreita
sig á að leysa.þennan hnút, scm sjó-
mönnum liefir reynst svo fast rið-
inn, og þvi er hér við hætt ítarlegri
frásögn af skoðunargerð þeirri, sent
þeir skipstjóri og stýrimaður geröu á
Mariu Celeste mannlausri.
í fyrsta lagi var það auöséð, aö