Syrpa - 01.09.1913, Blaðsíða 63

FLÖSKUPÚKINN
61
Ferðin gekk ágætlega, og Kífi gá$i
þess vel, aö óska sér einskis þess, er
flöskupúkinn gæti veitt honum.
Þegar þeir koma heim aftur, finna
þeir húsasmiöinn að máli, og segir
hann þeim aö húsið sé þá fullgjört.
Þá taka þeir sér far og sigla til Kóna,
til þess aö skoða húsiö og vita hvort
það sé nú eins og Kífi hafði hugsað
sér að það ætti aö vera.
Húsiö stóö í fjallshlíð, skamt frá
sjó og var þaðan útsýni gott yfir
hafið. Ofar í hlíðinni var skógur
mikill og hár, svo aö uppi nam við
skýin; en neðan við húsið, undir
fjallsrótum, var bert hraun með há-
um klettum og hamrabeltum, og voru
þar legstaðir gömlu konunganna á
Hafey. Garður var umhverfis lntsið,
með allavega litum blómum. Á eina
hlið var aldingarður með hnotberja-
trjárn, og á aðra með brauðaldina-
trjám. En frarn undan húsinu var
reist upp siglutré með blaktandi fána.
Húsið var þrílyft og herbergin öll
stór og rúmgóð, og mátti frá hvcrju
herbergi ganga fram á breiðar vegg-
svalir. Glerið í gluggunum var
gagnsætt eins og lindarvatn, og skært
eins og heiðríkur sumardagur. Alls-
konar skrautlegir húsmunir voru í
hverju herbergi, og málvcrk á veggj-
unum í gyltum umgjörðum. Þar
voru myndir af skipum, og aörar af
fólkvígum, fegurstu yngismeyjum og
allskonar undur fögrum landshlutum;
og hvergi í víðri veröld hafa sézt svo
fögur málverk, sem þarna voru i höll-
inni hans Kífa.
Allir skrautmunirir voru lika óvið-
jafnanlegir. Þor voru klukkur, sem
slógu þar voru spiladósir og brúður er
kinkuðu kollinum; þar voru dýrindis
vopn frá öllum löndum; og loks voru
þar ýmiskonar leikspil, sem gerð voru
af hinu mesta luigviti og voru vel til
þess fallin, að vera einsetumanni
skemtileg dægradvöl.
Veggsvalirnar voru svo breiðar, að
þar var nóg rúm fyrir alla íbúa heils
þorps. Það var alveg eins og gert
væi ráð fyrir því, að engurn dytti í
hug að búa í herbergjunum inni í
húsinu sjálfu, heldur hafa þau aðeins
til þess að ganga um þau og dást að
þeirn. Kífi vissi ekki, hvort heldur
hann átti að kjósa sér til íbúðar for-
salina á bakhlið hússins, þarsem hann
naut fjallagolunnar og hafði útsýni
yfir blómin og aldintrén í garðinum,
eða svalirnar á framhliðinni, þar sem
hafrænan andaði svalandi og hress-
andi og þar sem hann gat horft niður
eftir fjallshlíðinni og út á sjóinn, þar
sem skipin voru sifelt á ferðinni.
Þegar Kifi og Lópaka voru búnir
að rannsaka alla höllina, tóku þeir
sér loks sæti í forsalnum.
“Jœja, er það ekki alt eins og þú
hafðir óskað þér?” sagði Lópaka.
“Jú, cg get ekki lýst þvi með orð-
um,” svaraði Ivífi. “Það er enn full-
komnara, en eg hafði getað gert mér
í hugarlund, og eg er alveg utan við
mig af ánægju.”
“Já,” sagði Lópaka, “en það er að-
eins eins að gæta í þessu tilliti: Þetta
hefði nú raunar alt getað átt sér
stað á eðlilegan hátt, án þess að
flöskupúkinn hefði nokkuð verið við
það riðinn. Ef eg keypti nú flöskuna
og fengi svo ekkert skipið eftir alt
saman, þá væri eg illa svikinn. Auð-
vitað er eg búinn að lofa þér að
kaupa flöskuna, og hefi lagt við
drengskap minn, en samt vona eg, að
þú neitir mér ekki um að gjöra cina
tilraun enn.”