Nýjar kvöldvökur - 01.01.1940, Qupperneq 21

FINNLAND
15
engin aukvisaþjóð í andlegum efnum,
enda er það mála sannast, að í Finnlandi
blómgast jöfnum höndum andleg og
efnaleg menning. Það verður því enn
hörmulegra til þess að hugsa, ef öllu
þessu starfi á að verða á glæ kastað, og
þjóðin og menning hennar að molast und-
ir járnhæl ofbeldis og siðleysis.
N i ð u r 1 a g.
Á hverjum degi nú um alllangt skeið
hafa oss borist fregnir frá Finnum og
vörn þeirra. Meira hefir verið um Finn-
land talað hér á landi þessa seinustu tvo
mánuði en áður á tugum ára. En af öllum
þessum fregnum, hygg ég eð ein verði
mönnum minnisstæðust. Þegar sendi-
mennirnir finnsku þeir Tanner og Paasi-
kivi lögðu af stað í hina fyrstu ferð sína
til Moskva, safnaðist mannfjöldi mikill að
járnbrautarstöðinni í Helsingfors í
kveðjuskyni. Öllum mun hafa verið ljóst,
að nú skyldi sorfið til stáls og teflt væri
um frelsi og framtíð þjóðarinnar. En eng-
inn æðraðist. Þegar fulltrúarnir, sem
fengið hafði verið umboð til að gæta
frelsis og virðingar þjóðarinnar eru að
stíga upp í lestina hóf allur mannfjöld-
inn, tugir þúsunda, upp samstilltan söng.
Fyrst var sunginn þjóðsöngurinn „Vort
land“ og síðan sálmurinn „Vor guð er
borg á bjargi traust“. Söngur mannfjöld-
ans hljómar út yfir borgina, með honum
lætur hann í ljós tilfinningar sínar, þar
eru hvorki harmakvein né æðra, heldur
kemur þar fram það tvennt, sem ríkast
er í fari Finna, ástin á föðurlandinu og
trúin á guð þeirra. Þannig er finnska
þjóðin, samstillt, traust og æðrulaus, jafn-
lynd bæði í meðlæti og mótlæti.
Friðgeir H. Berg:
Hvaðan lýsa þau Ijós?
Enn er óp, enn er gnýr
enn er ófriður nýr
ennþá streymir á Finnlandi blóð.
Leitar úlfur og örn
fast á Ynglingabörn
og að austan er hrædýraslóð.
Ef að allt, sem er gott
og um verðleik ber vott,
verður traðkað og kúgað og smáð,
ef að hismið er hirt,
ef að hrakið er virt
hefir helstefnan markinu náð.
Sterkan geymi eg grun,
rætast ritningin mun,
sem um ranglæti forðum var skráð.
Þegar blóðhunda stjórn
verður böðlanna fórn
og á brott, eins og dögg, verður máð.
Hver mun kveða þann brag,
hver mun leika það lag,
sem að leitar um sættir og grið?
Hvaðan lýsa þau ljós
yfir úthöf og ós,
sem að álfunni boða þá frið?