Nýjar kvöldvökur - 01.03.1926, Qupperneq 27

NÝJAR KVÖLDVÖKUR.
5?
veit að honum ber að bjóða vinstri kinnina,
ef einhver slær hann á þá hægri. Jeg þori
að bölva mjer uppá það, að klípi jeg liann í
hægra eyrað, snýr hann sjer við og býður
mjer það vinstra.« Og um leið kleip hann
mig fast í eyrað. Jeg lauk á hann og demdi
honum flötum í gólfið. Purfti nú ekki meira
til. Rýmt var til í klefanum t l þess að við
gætum barist hindrunarlaust, og eftir koiteis
bardaga, gafst mótstöðumaður minn upp. Jeg
hafði líka fengið allmargar skráveifur og all-
vænt glóðatauga. Mjer gafst naumast tími til
að þvo mjer og fara úr blóðugri skyrtunni,
því þá voru gerð þau boð, að jeg ætti að
koma uppá skutþiljur. Hitti jeg þar næstráð-
enda, er gekk þar um gólf. Hann leit hálf-
hissa á mig, en Ijet þó kyrt vera að spyrja
mig um orsakir þess, hvernig jeg leit út.
• Herra Simple,« mælti hann. »Jeg hefi
látið kalla á yður hingað til þess, að biðja
yður fyrirgefningar á háttsemi minni gagnrart
yður í gærkveldi, sem var ekki einungis fljót-
færnisleg, heldur og órjettlát. Jeg hefi nú
fengið vítneskju um, að ekki var yður um að
kenna brotthlaup hásetanna. «
Jeg komst við, er jeg heyrði þessi vingjarn-
legu orð hans og sagði, að jafnvel þótt jeg
væri saklaus um strok hinna tveggja háseta,
hefði mjer þó orðið á, er jeg leyfði H ckmann
að fara uppúr bátnum. Og hefði ekki lið-
þjálfinn náð honum, hefði jeg að sjálfsögðu
orðið að skilja hann eftir. Hefði því refsing
sú, er jeg hlaut, verið að maklegleikum.
»Jeg dáist að rjettlætistilfinningu yðar, herra
Simple,« mælti næstráðandi. »Jeg hafði rangt
í frammi eigi að síður, og ber því að beiðast
afsökunar. Farið nú undir þiljur aftur. Jeg
hafði ætlað mjer að biðja yður að gera mjer
þá ánægju, að borða með mjer dögurð, en af
þvi jeg sje á útliti yðar, að skeð hefir atburður,
sem jeg hefði eigi látið afskiftalausan, ef öðru-
vísi hefði staðið á, verð jeg að verða af þess-
ari ánægju í þetta sinn.«
Jeg kvaddi virðulega að sjóliða sið og gekk
niður. En O’Brian hafði nú verið sjer úti um
ábyggilegar upplýsingar um tildrög bardagans,
og sagði næstráðanda upp alla söguna. Sagði
hann mjer seinna, að herra Falcon væri mjer
ekki minstu vitund reiður út af þessu. Enda
sýndi næstráðandi í breytni sinni og atlæti við
mig, að svo var, sem O’Brian sagði. Ljet
hann mig jafnan fá þau störf að inna af hönd-
um, er nokkur ábygð fylgdi og sýndi með
því traust það, er hann bar til mín.
Níundi kafli.
Vestur um haf. Kapteinninn sýkist.
Daginn eftir kom kapteinninn til skips með
fyrirskipanir flotastjórnarinnar. Pær voru inn-
siglaðar og mátti ekki brjóta innsiglin, fyr en
komið væri suður með Spánarströndum. Síð-
ari hluta dags var akkerum Ijett og undin upp
segl. Við fengum gott norðanleiði og sjó-
veður hið besta suður Spánarhaf. Við höfðum
uppi öll hljesegl og brunaði freigátan suður
með Spánarströndum með ellefu mílna hraða.
Sakir þess, að j g gat ekki með góðu móti
látið sjá mig uppi á skutþiljum, v.irð jeg að
láta skrifa mig á sjúkraskrána, og er kapteinn-
inn spurði lækninn hvað að mjer gengi,
kvað hann það vera hornhimnubólgu eða eitt-
hvað þesskonar. Ljet kapteinninn sjer nægja
þetta, og gætti jeg þess, að verða ekki á vegi
hans.
Á kvöldin gekk jeg mjer til hressingar um
stafnþiljurnar með herra Chucks og skeggræddi
við hann um ýmislegt, er okkur var hugstætt
í þann og þann svipinn. Sagði jeg honum
æfintýri mín á Frakklandi, en hann leitaðist við
að sanna mjer, að það væri einungis að þakka
aðalsblóði því, er mjer rynni í æðUm, að jeg
hefði komist klaklaust úr þeim þrautum öllum.
En jeg var því nær búinn að gleyma að
skýra frá atviki einu, er fyrir kom daginn sama
og við ljetum í haf. Rví að eins og síðar mun
sagt verða, hafði það mikil áhrif á framtíð
8