Nýjar kvöldvökur - 01.04.1959, Síða 29

N. Kv.
VÍSNAÞÁTTUR
67
24. Augunmœtast.
Augun mætast. Oskir rætast.
Andinn kætist. Svellur blóð.
Raunir bætast^ Brosi'ð sætast
birtast lætur hjartans glóð.
32. Eitt metið öðru meira.
Meyjan þyrst af mörgum kysst
meydóm fyrst í vetur
hefur misst, því lioldsins lyst
hærra Kristi metur.
25. Duldir kostir.
. Þótt eitthvað megi að öllum finna,
sem eiga dvöl á jörðu hér,
munt þú drýgri mörgum hinna,
er meira láta yfir sér.
33. Að vorlagi.
Bráðnar snær og bakkann þvær.
Björt er kæra lindin tær.
Andar blær og blánar sær.
Blómið grær og fegurð nær.
26. Um hagyrðing og fróðleiksmann.
Máls af sjóði myndar óð
mætur ljóðavinur.
Ærið fróður er um þjóð
ættar- góður -hlynur.
27. Trúlofun.
Auðar-Nanna ungum manni
yndið sanna hefur veitt.
Unað kannað ítur svanni,
engu banni þar um skeytt.
28. Efnishyggjan og auraþráin.
Efnishyggja og auraþrá
andann sýkja löngum.
Ljósið skyggja einatt á
eftir beztu föngurn.
29. Á leynifundi.
Leit ég sveiii og silkirein
sitja á leynifundi.
Sólin skein. Þau undu ein
úti í reynilundi.
34. Kvénlýsing.
Selur fæði. Saumar klæði.
Sýnir gæðin fremur smá.
Króka þræðir kæn í næði.
Klækja- læðist -vegum á.
35.
Minning sveinsins mun ei dvína.
Mjúk og hlý var júnígolan,
er setti liann undir ástmey sína
1800 króna folann.
36.
Bláa skeiðar himins liind
hálofts breiða vegi
til að greiða lá og lind
Ijós af heiðum degi.
37.
Lyftir armi laufguð björk
loftar harmi og livarmi —
finnur bjarma mold og mörk
meður varma og harmi.
30. Vorhret.
Kári sveigir sinustrá,
sólin eigi skína má,
snærinn fleygist- foldú á,
fölna og deyja blómin smá.
38.
\
Er sem skori æðri sýn
eld að þori mínu,
sem á vori, vina mín,
vex í spori þínu.
31. Staka, ort á sjúkrahúsi Hvítabandsins. 39.
Fórnarlundin frjáls og hrein
finnst hjá dætrum landsins.
Glaðar létta margra mein
meyjar Hvítabandsins.
Lýgin er lágfætt,
læðist og smýgur, —
en heimskan er háfætt,
hæðist og lýgur.