Nýjar kvöldvökur - 01.04.1959, Qupperneq 33

N.Kv.
VÍSNAÞÁTTUR
71
88. / útilegu.
Æskan geymir óðul sín,
engar gleymast nætur,
okkur dreymir áfengt vín
eða heimasætur.
89. Tvær sléttubancLavísur.
Engi gróa, sindrar sær,
sönginn lóa hyllir.
Strengi mjóa blíður blær
bjarkarskógum stillir.
Vísnasamkeppninni er nú lokið. — Við
þökkum öllum, sem sent hafa vísur, og nú
eru allir lesendur hvattir til að senda at-
kvæði sín, hvaða tölusetta vísu þeir telji
bezta.
Atkvœði þurfa að hafa borizt fyrir 1.
janúar 1960.
90.
Dái þjóðin listaljóð,
lifi glóðin forna.
Strái rjóðu gulli góð
glóey hljóða morgna.
91
Loftin blána, lindir þána,
leysa ána fer.
Mér vill Grána lífið lána,
lipurt tána ber.
92.
Líður blær um laufgræn engi.
Lindin hlær við sólareldi.
Huldumær á hörpustrengi
hljóma slær á björtu kveldi.
93.
Heim mig dregur þráin þín.
Þú átt segulstrenginn.
Einn sá vegur ástin mín
er án trega genginn.
94. Þá.
Fyrr var öldin önnur en nú
unnað kristnum fræðum.
Andvarpaði einföld trú,
alfaðir á hæðum.
95. Nú.
Ymur jarmur ekki hreinn
auðvalds- þræla -klíku.
Dollarinn var draumur einn
— drottinn í Ameríku.
Við skjótum hér aftan við einni vísu, sem
við höfum heyrt, að hinn kunni hagyrðing-
ur, Egill Jónasson á Húsavík, kvæði í harð-
indunum miklu í júní síðastliðnum. Ekki
getum við ábyrgzt, að vísan sé alveg rétt eft-
ir höfð:
Fénaðurinn fer úr hor,
falla stráin, blikna greinar.
Þakki drottni þetta vor
þeir, sem skilja, hvað hann meinar.
SKÖPU N ARSAGAN.
(Framhald af blaðsíðu 65.)
brotna á ný og láta hafið flæða inn yfir
landið? Enginn getur svarað þeirri spurn-
ingu.
Einn spádómur hefir fullan rétt á sér:
Klettafjöllin eru ung og risavaxin, þau eru
ekki söguð og sorfin til muna af vindi, frosti
og regni; afleiðingin er sú, að slétturnar
hafa kaldara og þurrara loftslag en meðal-
lag undanfarinna árþúsunda.
Klettafjöllin hverfa að lokum og varmir
Kyrrahafsvindar og regnskúrir munu færa
landinu nýjan gróður og nýtt líf.
Á mannsins skamma og ófullkomna mæli-
kvarða, virðist jörðin og lögun hennar vera
eilíf, en svo er ekki. Sjór og meginlönd
munu koma og fara, hér eftir sem hingað til.