Sjómannadagsblaðið - 01.06.1984, Blaðsíða 79

Þjónustu og brauðgerð fengu
vermenn á næstu bæjum og guldu
fyrir eftir samkomulagi.
Sérhver maður hafði allt innan-
búðar út af fyrir sig, nema kaffi og
kaffirót. Einhver reyndur og ráð-
settur maður af skipverjum var
kosinn til að hafa alla kaffireikn-
inga með höndum. Fengu allir
honum tillög sín, skammtaði hann
það síðan í sameiginlega kaffi-
könnu. Gerði kaffihaldarinn svo
reikningsskil í lokin. Bættu menn
til, ef ekki entist, en skiptu, ef af-
gangur varð. Kaffið var hitað í
smiðjunni, og gerðu menn það
einn dag úr rúmi eftir röð þeirra.
í sumum búðum var þetta þó á
annan hátt, þar hafði hver sitt
kaffi út af fyrir sig og litla kaffi-
könnu, sem hann fékk hellt á heitu
vatni hjá þeim, sem hitaði. Gat þá
sérhver hagað kaffidrykkju sinni
eftir vild og þörf, var það þægi-
legra, en ekki ódýrara.
Þegar ekki var róið, var máltíð-
um hagað eins og tíðkaðist heima
fyrir, en daglegu lífi manna var þá
þannig háttað, að hver sýslaði það,
er hann vildi, ef ekki þurfti að
starfa að skipi, afla eða veiðarfær-
um. Sumir saumuðu skinnklæði,
aðrir unnu úr hrosshári, sem haft
var með að heiman, nokkrir flétt-
uðu reiptögl, hnappheldur eða
brugðu gjarðir, hagir menn smíð-
uðu búsáhöld ýmisleg, klyfbera,
lampa, kyrnur, hornspæni o.fl.,
sem lítið fór fyrir, því að þrengsli
voru mikil.
Skemmtanir inni við voru helzt
sögusagnir, sögulestur og rímna-
kveðskapur, einnig gátur og
„skanderingar“ (að kveðast á)
ennfremur spil, tafl, skák, „kotra“,
„mylla“, „goði“ og að „elta
stelpu“.
Úti skemmtu menn sér við
glímur, aflraunir og ýmsa leiki svo
sem „höfrungahlaup“, „að ríða til
páfans“, „járna pertu“, „sækja
smér í strokk“ o.fl. Var oft glatt á
hjalla í landlegum í þá daga. Á
SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ 79