Sjómannadagsblaðið

Árgangur

Sjómannadagsblaðið - 01.06.1984, Blaðsíða 64

Sjómannadagsblaðið - 01.06.1984, Blaðsíða 64
undarlausan félaga sinn. Allt fer á ringulreið og sjórinn þyrlast upp í stróka. En nær um leið og rost- ungarnir hverfa frávita undir yfir- borðið, skýst hvítur, vöðvastæltur kroppur fram af ísskörinni og hverfur sjónum. Það er björninn, sem alls ekki lætur undan síga. Um stund er allt kyrrt og hljótt, þegar sést koma marandi úr djúp- inu ferlegur afturhluti skepnu, sem ber leirgulur við sjávarborðið. Enn þyrlast sjólöðrið upp af vök- inni, þegar björninn spyrnir við afturfótunum og tekur sundið. Það er fyrst nú, að lítið vatnsskemt höfuð kemur í ljós og björninn hefur rostungskópinn á loft, pír- andi náköldum augum með skolt- ana á kafi um kverkar hans, og slöngvar honum uppá skörina. Enn greiðir hann honum nokkur þung högg í hausinn með hrömm- unum og tætir síðan í sundur svír- ann. Og á meðan björninn hristir sig, rennur logandi rautt blóð yfir snjóinn. Niðri í vökinn rísa rostungarnir og lúta dökkum höfðum yfir sjáv- arborðið. Þeir hvása dimmu og djúpu hljóði reiði, sársauka og vanmáttar. Tómlátlega snýr björninn sér að þeim og rymur lágt. Og án þess að gefa þeim frekari gaum, fer hann með hægð að hylja bráð sína snjó, því að heitan rostungsskrokkinn þarf að kæla áður en hann er étinn, þar eð bjarndýrum geðjast ekki að heitu spiki. Að þessu loknu leggst hann hjá bráðinni, smágeispar, og lætur sólina um að þerra sig á meðan hann bíður. Nú liggur ekkert á. Lífsorkan fer ört vaxandi í hverjum lim. Nú syngur sólbráðin um sólaryl og svæfir veiðiklóna miklu. Heiðblár himinn hvelfir fyrir- heitum vorsins yfir hauður og haf. G.G. þýddi. 64 SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ Hradskreiður fljótaprammi „Einu sinni fyrir langa langa löngu ..segir oft í ævintýrunum, var iekta, eða fljótaprammi, sem sigldi hraðar en nokkur annar, sem vitað var um á hinum skipgengu fljótum og skurðum Englands, en eins og margir vita er mjög umfangsmikið vatnakerfi notað til vöruflutninga í Englandi, þótt vitaskuld hafi önnur og fljótvirkari farartæki fyrir löngu tekið við af lektunum. Og komnar eru nýjar lektur, vélknúnar, er flytja hráefni og iðnvarning að og frá verksmiðjum, til strandar. En fyrr á tímum notuðu lekturnar segl og á ári hverju litu menn upp frá brauðstritinu og fóru í kappsiglingu á lektum sínum. Og þótt þessir flatbotna prammar minni lítt á kappsiglara nútímans, Austurlandaförin eða klipperana, þá voru siglingakeppnir þessar töluverður viðburður, en það var einkum keppnin á London River, eða Thimes og á Medaway, sem einnig er á sama fljóti, en á öðrum stað. Þetta hraðskreiða skip, eða prammi hét SARA og var smíðað árið 1902 hjá Whites við Conyer, sem er smáspræna, en þó skipgeng. SARA var 26 metra löng, flatbotna — að sjálfsögðu — og hún var tæpir sjö metrar á breidd, en hún gat því siglt 87 km vegalengd á fimm klukkustundum, fram og aftur með og móti straumi. Það má segja sem svo, að viss grunur hafi ávalt legið á því að SARA, þótt hún væri byggð og notuð sem flutningaprammi, að þá hafi keppnin verið höfð í huga, líka þegar Horlok flutningaformaður lét smíða hana, og það sama gilti reyndar um helsta keppinautinn WESTMORELAND, sem smíðuð var á sama stað. En hvað um það. SARA var ósigrandi að heita má. Hún vann keppnina árið eftir, eða 1903. Síðan var hún ekki með í nokkur ár, og keppni þessi féll niður á árunum 1908—1927. Árið 1930 tók SARA þátt í siglingakeppninni, sem þá hafði verið endurvakin og á átta árum, sem á eftir fóru, hreppti hún fyrsta sætið á Thames sex sinnum og fimm sinnum á Medway. Keppnin lá niðri í stríðinu, en þegar aftur var byrjað að sigla var SARA með og seinasta sigurinn vann hún árið 1962, en þá var hún höggvin, eftir að hafa verið mæld nákvæmlega upp, þannig að unnt væri að smíða samskonar farkost. Og þótt það kosti 200.000 £, eru menn alvarlega að velta því fyrir sér nú að smíða SÖRU II.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92

x

Sjómannadagsblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Sjómannadagsblaðið
https://timarit.is/publication/557

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.