Blanda - 01.01.1940, Síða 66
64
hafa þeir eina útreiSina haft, sem fetaÖ hafa í hans
fótspor. Ljósast eftirdæmi er á Hólm, hvers pró-
ýctinn Knútur getur í sinnar Málabókar xo. Kap.,
sem óvirti og misbrúka'Öi aðra af þeim Skraparots
dætrurn, er vor upplesinn texti um getur. Hann mætti
slíkum haröindum af Skraparot, a'Ö hann var ei ein-
asta útilokaður frá því a'o sjá hans dýrÖ, heldur og
einnig sviptur páskagrautnum, sem allir hans þénustu-
menn urðu með begáfaðir. — Eg vil án lengri inn-
gangs gefa nxig til upplesins texta og af honum oss
til huggunar og áminningar tvær smágreinar athuga,
af hverjum sú fyrri skal höndla um, hverjar og
hvílíkar þessar Skrapatoris dætur séu, en sú síS-
ari, hvernig vér eigurn með þá aðra að höndla með
því fleira, sem hér að hnigur með textans lærdóms-
fullri útskýringu. En gef þú, stóri Skraparot, að
þetta mætti verða þínu veldi til virðingar, en oss
tii endasæls eftirlætis.
ÚTLEGGINGIN:
Hvað rnargar og hvílikar þessar Skrapatoris dæt-
ur verið hafa, er vor upplesinn texti unx getur, er
auðsætt af spámannsins orðunx í eftirfylgjandi kapi-
tula, þar hann kernst svo að orði: Þœr hinar út-
•völdu cru tvœr, nefnilega: Tóbaksstubbur og Kcrtis-
skariff. — Þetta eru einkadætur Skraparots, um
hverjar ég vildi nokkuð talað hafa á stundu þess-
ari. Urn gagn þeirrar fyrri, nefnilega tóbaksins,
lield eg engum sé óljóst. Hvað mikil rnæti því nafn-
fræga ölmususkáldi, hinunx sœla Kolbeini, hafi þótt
á því, má sjá af hans sorgardikt, er hann kvað,
þá hann þröngvaðist af örbirgð þessarar eðlaperlu,
segjandi:
Gleðin mundi geysilig,
grátinn mikla sefa,