Blanda - 01.01.1940, Page 140
138
höfundur „reisubókarinnar“ þekkt þau, eins og
síra Jón Egilsson, þótt þau væru nokkuS með
sínum hætti í hvorri sögn. Vera mætti, að sögn
hafi verið um kynni Bjarnar af Eskimóum, og
hafi þeir síðan orðið að „tröllum“.
f. B og A2 hafa sögn um viðureign bjarndýrs
og rostungs, „sem jafnan vinnast, nær þeir hitt-
ast“, enda hafi Björn haft þá báða. Eftir þessu
þurfti Björn þess eins að bíða, að þau murkuðu
lífið hvort úr öðru.
g. B, A1 og A2 hafa sögn um komu Bjarnar
Jórsalafara til Gunnbjarnarskerja eða Gunn-
bjarnareyja. Segja B og A2 þær liggja undan
ísafjarðarmynni til útnorðurs. A1 segir að
nokkru fyllst frá því, sem þar á að hafa gerzt.
Hafi Björn átt að senda átta menn sína á eyna
þá stærstu, og skyldu þeir hafa talið 14 bæi, en
ekki þorðu þeir að kanna eyjarnar, sem eiga
að hafa verið 5 stórar og „allmargar smærri“.
B segir, að Björn hafi orðið þar byggðar var, en
að hann hafi fengið viðvörun af stúlku einni í
„kveðlingi“ að hætta þar eigi oftar á land fólki
sínu. A2 segir miklu rækilegar frá þessu. Bóndi
einn tók þar vel við Birni og mönnum hans
og bauð honum inn, en meðan Björn sat þar í
hlýrri stofu og naut góðs beina, hafi bóndi og
menn hans gengið út, og hafi þá stúlka ein,
sem í stofunni sat og gætti barns, raulað vísu
þá, sem kerlingin í sögu Axlar-Bjarnar er látin
raula, eða eina útgáfuna af þeirri vísu:
Gisti sá enginn hjá Gunnbirni o. s. frv.
Skynjaði Björn Jórsalafari þá, að bóndi mundi
svíkja þá, og flýtti sér á brott með menn sína.