Gripla - 01.01.1990, Blaðsíða 111

DE TO REDAKSJONENE AV HARÐAR SAGA
107
14. ... ok um morgininn, er hann leit-
aði, fann hann eigi Svartfaxa, hest
Signýjar. Grímr fór þá at leita norðr
yfir háls til Flókadals. Gekk hann
eftir dpggslóð. Hann fann hestinn
dauðan í jarðfalli þar í dalnum.
Hann tók af fjytur, er hann hafði
hafl á honum um nóllina, ok fór síð-
an aftr ok segir Signýju, at hestr
hennar var dauðr inn góði, ok hversu
til hafði borit.
Hon svarar: „Þetta er ill furða ok
mun eigi gott á vita. Vil ek aftr
hverfa ok ekki fara lengra.“
Kollr kvað þat ógeranda ok eigi
duga at bregða ferð sinni þvílíkri fyr-
ir þessa spk, ok svá varð at vera sem
Kollr vildi, ok fara þau QÍl saman, ok
koma þau til Qlfhsvatns, 0k hafði
Grímkell þar margt fyrirboðsmanna.
Var þar veizla in prýðiligasta. Fór
hon vel fram ok skipruliga. (208)
15. Torfi svarar: „Alllítils þykkja yðr
verðar mínar tillpgur, er mik skyldi
ekki at spyrja slíku, enda þykkir mér
ekki ráð þetta, er þú hefir sét fyrir
dóttur þinni, jafnvirðuligt sem þér
þykkir vera. Mun Signýju þetta
verða ekki mikit til yndis, er maðr er
bæði gamall ok harðráðr. (206)
16. „Þá bið þú Guðríðar Hggnadóttur til
handa mér,“ segir Grímr, „ef þú vill,
at ek sé hjá þér“ (209)
17. (Signý) mælti: „III varð þín ganga in
fyrsta, ok munu hér margar illar ept-
ir fara, ok mun þó verst in síðasta“
(212)
18. Torfi sagði Grími andlát móður sinn-
ar, „ok vil ek lúka gllu eptir hana, en
þó ættum vér Grímkatli at gjalda þat
fé, en vér viljum þó allve 1 til þín
gera“ (215)
19. Sveinninn Hgrðr stóð við stokk ok gekk
út it fyrsta sinni frá stokkinum (212)
Grímr inn litli, fóstri Signýjar, skyldi gæta
hrossa á gistingu. Ok um morgininn, er
hann leitaði, var vant hests Signýjar, er
hét Fjgllungr. Grímr fór yfir heiði norðr f
Flókadal eftir dgggslóð ok fann hestinn
dauðan í jarðfalli ok tók af fjgturinn ok
fór aftr ok sagði Signýju ok kvað slíkt
furðu illa ok kveðst fúsari at snúa aftr.
Kolr kvað þat ógeranda at bregða slíkum
ráðum fyrir engi tilefni, ok fóru þau ok
kómu til Grímkels, ok fór veizlan allvel
fram (297)
þá mælti Toríi, at lítils væri virð hans til-
lgg, er hann var ekki at kvaddr um þetta
heitorð (296)
(Grímr) kveðst eigi vera mundu, nema
Grímkell bæði Guðríðar Hggnadóttur til
handa honum (298)
(Signý) kvað illa hans ggngu ina fyrstu,
sagði ok margar illar vera mundu ok
versta ina síðustu (299)
Torfi sagði honum andlát móður sinnar ok
bauð honum fé, „ok munum vér vel til þín
gera“ (301)
Þá gekk Hgrðr fyrst frá stokki (299)