Eimreiðin - 01.01.1926, Side 38

34
BÓKMENTAVAKNINGIN SKOZKA EiMRE!ÐlN
Francis George Scott, sem er eina skozka tónskáldið, er
viðurkennir þjóðleg einkenni í hljómlist þjóðar sinnar, og vel*’
að aðrar þjóðir veita aldrei skozkum hljómlistarmönnun1
nokkra athygli meðan þeir stæla enska hljómlist eða aðra,
þess að leita sjálfstæðis í list sinni, hefur búið til laS v‘
þetta litla ljóð. Hann heldur því fram, að skozk hljónd15*
verði, eins og yfirleitt öll skozk list, að koma undan hjarta
rótum þjóðarinnar sjálfrar og vera innblásin af þjóðleS1111’
anda, en þá geti hún einnig staðið þýzkri og franskri lisl 3
sporði og jafnvel orðið öðrum þjóðum til fyrirmyndar.
Skozky viðreisnarmennirnir hafa lagt út í erfiða herfer^-
Óvinurinn er ekki England, heldur öfuguggaháttur og .tóml^1
landa vorra. í fjóra mánuði héldum við úti tímaritinu TN
Northern Review í líku sniði og Eimreiðin, en þjóðin var
ekki hæf til að veita því viðtöku. Við höfum ekki gefið u
neitt málgagn árið sem leið, en vera má, að við stofnum 11V
tímarit, þegar fram í sækir, því að við erum sannfærðir u111’
að þjóðin vilji hlusta áður lýkur. Eirðarleysi það og óánsegi3’
sem nú einkennir skozkt þjóðlíf, mun leiða til vakningar, sen1 *
straumhvörfum mun valda, og setja þjóðina á bekk
menningarþjóðum álfunnar. Skotland er að flatarmáli minna
en ísland og nálega eins hrjóstrugt. En við vonum að skozlia
þjóðin eigi jafnglæsta vakningu í vændum og írska þjóðvakn
ingin var í lok síðustu aldar, eða belgiska endurfæðingin, seI1‘
færði heiminum aðra eins menn og Maeterlinck, Verhaeren
ágætishöfunda þá, er stóðu að tímaritinu La Jeune Belgtilie.
Viðreisnarmenn vænta þess, að Skotland hið nýja verði ek
einangrað og lítilsvirt, heldur komist í nána samvinnu V1
hverja þá þjóð, sem er einhvers virði fyrir mannkynið í hen
Við berjumst fyrir því, að losa Skotland undan áhrifum E11^
I vöggunni brosir litli Ijúfurinn svo dátt
og leikur sér vi& stjörnurnar, sem skína um heiöa nátt.
Baw, baw, barnið góða, baw, balloo.
Blunda, litli Ijúfur, blunda, blunda vært,
brátt sefur alt fólkið í náðum.
Hún vefur ’ann að brjósti sér og byrgir ’ann hljótt,
en barnið litla fæst ei til að sofna þessa nótt.
Balloo, litli vinurinn, balloo, balloo.