Eimreiðin - 01.04.1926, Síða 70

150
SÁLRÆNAR LJÓSMVNDIR
eimrei£>iN
segja honum neitt um hagi mína né hvaðan ég væri. Það
eitt tók ég fram við hann, að ég væri útlendingur, eins oð
hann gæti heyrt á mæli mínu.
Hann bað mig rannsaka herbergið, þar sem ljósmyndunin
fór fram, sérstaklega hornið, þar sem svartur dúkur var
hengdur upp. Því að upp við það ljald tók hann myndirnar-
En að öðru leyti skih1
ég mér ekki neitt a
myndatökunni. Éð
aði að sjá, hvort auka'
mynd kæmi, og ^a
sönnunina vera fólðna
í því — ef um nokknr3
sönnun yrði að i-33^3
— að andlitið yrði ana
lit íslendings, sem ein
hver heima kannaði®
við. Mr. Wyllie
myndina af mér sl°
mínútum eftir að eS
kom inn í stofu hans-
Líkindin voru því
fyrir því, að hann ð261
vitað nokkuð um dnIia
ættingja mína eða v|nl’
er alið höfðu aldur sinn
úti á íslandi. Mr. ,e
til.
1. mynd.
vissi þá víst ekki, að ísland væri
ttinðt3
en
Einu tók hann mér vara fyrir, áður en hann opnaði vél,naJ
ég skyldi ekki hugsa um neinn ákveðinn framliðinn ae
eða vin; við gætum engu um það ráðið, hvað kæmi;
ákveðnar hugsanir frá okkur gætu truflað fyrir; áríðandi v
að vera sem allra rólegastur og hlutlausastur — j>passive<• .
Þegar myndin var fullgerð, og ég sá hana fyrsta sinn, Pe
ég þegar karlmannsandlitið framan á hægra handlegg 111111
Myndin er hér miklu óljósari en á sjálfri frummyndinni. ^
erfitt er að prenta sumar af þessum sálrænu myndum; ”
þola margar ekki þá meðferð.