Eimreiðin - 01.04.1926, Qupperneq 95

e<MreiÐ]n
HEIMSKAUTAHAGAR
175
dýra,
sem stundum leggja lag sitt við hjarðir hans. Hann
Ur homist að þeirri niðurstöðu, að viltu hreindýrin verði
l^fnaði öllu gæfari en hin, sem eru húsdýr. Hann skýrir
hefi
að
^ta þannig, að bæði vilt og tamin hreindýr séu að vísu eins-
eðH sínu, en munurinn stafi af því, að hjarðmennirnir veiti
dýrum sérstaka athygli, sem þeir vita, að eru vilt eða
v*ltum foreldrum, þau séu oftar skoðuð og við þau sé
‘ lra dekrað en húsdýrin; af þessu verði þau tamari en þau
^ u- Almenna niðurstaðan verður því sú, að tamningin get-
g -öið fullkomin í tíð eins einasta ættliðs og hepnast fljót-
°2 bezt með því, að umgangast dýrið sem oftast og láta
ajj*11 ,^ez^ þv>- Með þessu er ekki loku fyrir það skotið,.
. v‘lt dýr, sem fengið hafa tamningu, geti verið þrjózk og
m- Þau geta verið jafn mannýg eins og sumar nautgripa-
eru enn þann dag í dag, þó að þær hafi alist upp
Ufönnum kynslóð eftir kynslóð um þúsundir ára.
tatll . Um nu svo> að nautkindin yrði áfram jafn mannýg eftir
viðunm9una eins og sumir halda. Hún yrði þó aldrei verri-
ald re'9nar en hálf-vilti nautpeningurinn, sem kúrekarnir fyrir
Vjl^m°f*n síðustu áttu í höggi við og gátu farið með eftir
viðf Sltln'- Nautkindin yrði meira að segja aldrei eins erfið
en Stl9s’ frví hún er þunglamaleg í hreyfingum, fótleggir styttri
a venjulegu nauti og hornin ekki eins hvöss.
gíðnn sern komið er, höfum vér ekki mikla reynslu fyrir
Vefjv*111 naufkindaleðurs. í heimskautalöndunum hafa húðirnar
eins n°faðar í aktýgi, skóklæði og báta. Það er ekki alveg
þessara nota eins og bezta nautsleður. Sem.
lefi, a^SVara á það heima mitt á milli sauðskinns og nauts-
uUfs.
Efl
faan ..U^m a^ nautkindinni er ágæt vara. Hún hefur nýlega verið
h|siS,^u^ í stærstu vefnaðar-sérfræðistofnun heimsins, við
af n°ann ' Leeds á Englandi. Árið 1920 útvegaði ég nokkuð
h9r,a U nj'udaull frá Henry Tóke Munn kapteini, sem kom með-
fé^ ,ra Norður-Devoneyju, og bætti þar við dálitlu, sem ég
leiba 3 .^elville-eyju og hafði heim með mér úr heimskauta-
^Uhd11^11111111 lfa arunum 1913—1918. Það voru eitthvað 40
hefU(, a^s’ sem Alfred F. Barker prófessor fékk í hendur og
nu verið að rannsaka í tvö ár, ásamt aðstoðarmönnum,