Eimreiðin - 01.10.1926, Side 39

• ^IMREIÐIN
SÁLARLÍF KONUNNAR
311
aö verða aðal-lífsstarf þeirra. Eg hef margar konur þekt í
fcessum stöðum, en enga, sem hefur haft neitt svipaðan áhuga
a því starfi, á við það, sem karlmenn hafa fyrir verzlunar-
^iálum, þegar þeir fara að gefa sig við þeim. Af hverju? Af
tví að starfið fullnægði ekki fórnarþörf þeirra; það veitti
bsim enga lifandi veru til þess að elska og annast. Margar
^onur verða kenslukonur eða hjúkrunarkonur og nokkrar
^eggja fyrir sig garðrækt og blómarækt. Þær konur, sem þetta
leggja fyrir sig, munu yfirleitt vera ánægðar með starf sitt og
finna í því þá fylling, sem sál þeirra heimtar. Af hverju? Af
bví að öll þessi störf eru í því fólgin að hlúa að lífi, að elska
°9 annast líf, en ekki af því að þau gefi meiri arð í aðra
hönd en störfin, sem eg nefndi áðan.
En hvað er þá að segja um hið opinbera líf, störfin í þarfir
tjóðfélagsins? Þar er reynzlan af starfi konunnar orðin svo
lítil enn þá, að um það er ekkert hægt að segja. En út frá
teim skilningi, sem bók þessi heldur fram um mismunandi eðli
karls og konu, skyldi maður ætla, að full þörf væri á að fá
^onuna inn á það svið. Karlmaðurinn hefur stjórnað heiminum
aö þessu; hann hefur hugsað um sig og sína, þegar bezt
hefur gert um land sitt og þjóð. Þetta er í fullu samræmi við
það, sem Qína Lombioso nefnir hið eigingjarna eðli manns-
ins. Skyldi ekki vera tími til kominn að fá eitthvað af fórn-
fúsa kveneðlinu inn í hið opinbera líf, eitthvað af því eðli,
Sam hefur tilhneigingu til að skoða alt sem lífsanda dregur í
tiósi móðernisins? Eg mintist áðan á vinnukonurnar gömlu og
tryggu, sem unnu sömu húsbændunum, ef til vill heilan manns-
aIdur. Oft voru þær sjálfar barnlausar, en tóku sama ástfóstr-
irtu við börn húsbændanna, eins og þær ættu þau sjálfar. Þær
unnu fyrir lítið kaup, og það, sem þær gátu við sig losað,
reYttu þær venjulega aftur til barnanna á heimilinu. Slíkar
Qamaldags vinnukonur eru það, sem þjóðfélögin vantar, konur,
Sam skoða alla borgarana, ekki sízt þá, sem verst eru settir,
eins og börn sín og helga þeim því óeigingjarna krafta sína,
Eg vona og trúi, að konan verði eðli sínu trú, og að störf
þennar í þjóðfélaginu verði á þessa lund, þegar augu hennar
þafa opnast fyrir því verkefni, sem þar bíður hennar.
Þá er félagsskapurinn. Félagsskapur meðal karlmanna er