Eimreiðin - 01.10.1926, Qupperneq 48

320
FISKIRÓÐUR
eimreið*^
»Heppinn varstu að missa ekki alt undan þér, eg meina
allar umbúðirnar^,1) sagði Sæmundur í Langholti. »Eg hefð*
nú viljað vinna til þess að geta slitið það sjálfur af, án þesS
róa hefði þurft á færinu og þar með hafa fisk af okkur*>
sagði eg. »Þú drægir nú færri lúður, drengur minn, ef Þ“
værir ekki nokkuð nærri botninum á stundum, en það 1X13
vara sig á því, þar sem hraunskarpt er«, sagði hann.
Nú var róið suður um opna Sandvík, þar til komið var
Þorbjörn (þ. e. Þorbjarnarfell) um Hörslin (þ. e. gamlar eld'
borgir á Reykjanesi) og Karl um Kinn á Reykjanesi, það er
í »Pollum«, aðalfiskimiði Hafnarmanna í þá daga. — Þar var
nætingur af vænum þorski, en nú fór að slá gærum á sjóinn
og kula, svo fjórir urðu að andæfa.
Austan fyrir Reykjanesið komu nú frönsku skonnorturnar
hver af annari svo tugum skifti, sigldu upp undir Hafnaberg-
rendu þar og létu svo reka vestur. Mér varð oft starsýnt a
þessi undurfögru skip, sérstaklega fannhvítu seglin, sem f°rU
svo aðdáanlega vel og öll voru svo lipurlega samandregin eS
þanin af dekki.2) Stakk þar mjög í stúf hvað snerti íslenzkn
skúturnar, mér til mestu gremju. — Einnig voru nokkurar
1) Svo var sakka og öngull kallaö einu nafni meÖ leðurhönkum þe,rn’
er sökku fylgdu. ÞaÖ áttu hásetar að kosta, en ekki færið.
2) Aldrei vissi eg þaö, aö nokkurt róðrarskip í Höfnunum hefði san’
göngu viö frönsku skúturnar aö fyrra bragði, en hitt kom fyrir — °3
sjaldan — ef róðrarskipið var á heimleið. Var þá erindið jafnan að bi
um að koma bréfum til Reykjavíkur á póstinn.
Okkur þótti það ærin tilbreyting ef farið var í skútu sem kallað ear
Raunar var engum, nema formanni, boðið upp á skipið; fekk hann P
ýmsar góðgerðir. Skipshöfnin beið á meðan við skipssíðuna. . j,
Einhver skútumanna gerði með bendingu skiljanlegt, að hann vild*
ílát undir brauð. Var honum þá fenginn einhver þrifalegasti skinnsta ^
urinn; annað var ekki til. Var hann síðan fyltur af brauði og látinn
niður til okkar. , _
Svo fekk hver maður svo sem ’/i pela af frönsku brennivíni i b
* elns
máli. Nú voru sumir sem alls ekki vildu þetta og aðrir sem ao
dreyptu í það, en þá heltu_ þeir frönsku æfinlega niður áður e” -g
buðu þeim næsta. Þetta gátum við ekki horft á, að svona vær1
með jafndýrmætan metall og komumst fljótt á að draga hvern
að landi, svo ekkert spiltist. Þegar lagt var frá skútunni, voru ara
ekki þyngri en lauparnir í höndunum á okkur.