Eimreiðin - 01.01.1929, Qupperneq 121

e'MRElÐlN RITSJÁ 101
^‘Sfúsar og Önnu, og ásamt Iffinu sjálfu eða kannske öllu heldur ein-
6rri ^'fpersónugerðri „makt myrkranna* eða örlagavaldi á að hafa
na þeirra á samvizkunni, birtist manni fult eins oft í grátbroslegum
lnSi eins og f Ifki þeirra, sem þjóna illum öflum tilverunnar. Svo er
Wfsalann, sem virðist í fyrstu eiga að verða að minsta kosti vasa-
2afa af Mefistófelesi, en giftist svo kvenskassi austan af Norðfirði,
Sengur í skrokk á honum, svo raun er að. Sagan á að vera ádeila,
su ádeila er máttlaus. Það kemur ekki einusinni skýrt fram, hvert
^ 1 unni er beint. Aðalsöguhetjan, Anna Sighvatsdóttir, veit ekki hvert
a að beina hatri sínu. Á bls. 125 er þessu lýst þannig: „Hún hataði,
. k°m eLlii auSa a neinn til að hata. Hana langaði til að æpa og berja
le 1 ’ fl1 þess að láta reiði sína koma einhversstaðar fram“. Mála-
s nsar keyra sumstaðar fram úr hófi, einkum þegar höf. leiðir nýjar
þ aur fram á sjónarsviðið, eins þótt þær komi aðeins lítið við sögu.
frá Lall‘ ‘ lýsa »tt og uppruna Hrúts borgarstjóra, segja
ur hans og móður og því, að hann hafi verið lausaleikskrakki
vestan úr Döi c
oium. En svo kemur þessi háttstandandi persóna ekki meira
... , en að lýst er í fáum línum örstutfu samtali hans við aðal-
s°Suhetjuna> önnu.
Ie . 6r lremur leiðinlegt verk að þurfa að geta bókar, sem manni finst eftir
._ n’ sott sé hægt um að segja. Hefði hennar ekki heldur
venð getið u,s
sýnt 5 nerna ve9na þess, að hér er höfundur, sem þegar hefur
hans ' ^ann S^0rt'r el{hi dugnað til ritstarfa. Þetta er þriðja skáldsagan
gein . ^°rum árum. Höf. á því rétt á, að honum sé veitt full eftirtekt.
j,a Sæ^isprédikun getur bók hans ef til vill staðist. Og mannúð
En - ^ umhótaáhugi kemur fram víða í samtölum persónanna.
verul ^nS* S6m 1101111111 hafi að þessu sinni fatast sú list að skrifa
sem þ sháldsögu. Ýmislegt bendir samt til þess, að hann eigi það þol,
hnefan ^ hyrja á nýjan leik og gefast ekki upp fyr en f fulla
Og undir því getur mikið verið komið.
ReYhjavtk"l928£r/í"ffSS°"' MÁLLEVS1NGÍAR- Æfintýri um dýrin.
fundur s ^Ur mæ*a Lernskuvinir eftir langa fjarveru, verður fagnaðar-
hafði ]esjg einnis> Þe9ar Málleysingjar Þorsteins bárust mér. Ég
húsum [)- ^6SSar s°sur hans fyrir mörgum árum sem barn í foreldra-
Ru,,> sögu^ V|nurinn var hærkominn á þeim árum, einkum þegar hann
,lr 1>ors,ein. Okkur börnunum fanst við kannast við svo