Eimreiðin


Eimreiðin - 01.04.1929, Side 87

Eimreiðin - 01.04.1929, Side 87
EIMREIÐIN FLÓTTINN ÚR KVENNABÚRINU 175 Þó að ég þegði alveg yfir þessu atviki, hafði þó kvisast það meðal Afgana í Berlín. Úr því svo var komið lá €kkert beinna við fyrir mér en að skýra sendisveitinni frá wálavöxtum. Blygðun minni og sársauka yfir framkomu manns- lns míns get ég ekki með orðum lýst. Enda þótl ég reyndi að telja sjálfri mér trú um, að hann hefði hagað sér svona í an2nabliksbræði, fann ég, að ást mín til hans hafði liðið þann htiekki, sem aldrei mundi læknast að fullu. ^2 ákvað að gera sem minst úr því, sem fyrir hafði komið, °9 þannig hepnaðist mér að sefa svo húsmóður mína, sem enn var mjög æst, að hún hætti við að blanda lögreglunni 1 málið. Það var eins og fargi væri létt af afgönsku sendisveitinni, begar henni varð kunnugt um, að ekki ætti að gera neitt °Pinbert um það, sem gerst hafði. En það versta fyrir mig Var, að nú kveið ég meir en nokkru sinni áður fyrir ferðinni Afganistan. Ahmet Ali Khan sendiherra reyndi á allar lundir að telja í mig kjark og taldi mér trú um, að maðurinn minn hefði fengið brjálæðiskast vegna afbrýðisemi, það væri nu um garð gengið, enda hefði það alt verið að ástæðulausu. ~~ Annars þurfið þér ekki að bera kvíðboga fyrir neinu, ru Asim. Vér eigum yður svo mikið að þakka fyrir það, að ^er hafið haldið þessu leiðinlega atviki leyndu. Vér höfum eldur ekki gleymt á hvern hátt þér hjálpuðuð Asim þann f'ma, sem hann var ekki í þjónustu afganska ríkisins. Þér 9etið reitt yður á, að stjórnin í Kabul mun taka á móti yður ®em kærkomnum gesti. Hún mun veita Asim góða stöðu og e‘tast við að sýna yður þakklæti sitt í hvívetna. Auk þess PUrfum við heimafyrir á mönnum að halda, sem eitthvað geta °9 kunna, eins og Asim! Hann gaf okkur því næst skriflegt umboð til þess að taka Us sitt í Kabul til okkar afnotá, og gaf mér auk þess með- maslabréf til konungsins og ráðherranna, þar sem hann gat um, hve mikið ég hefði gert fyrir Asim. . ^n hefði ég ekki, þegar áður enn þetta gerðist, vitað, að e9 var orðin barnshafandi, mundi ég aldrei hafa hætt á það að e92Ía upp í þessa ferð.
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116

x

Eimreiðin

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.