Eimreiðin


Eimreiðin - 01.10.1934, Page 67

Eimreiðin - 01.10.1934, Page 67
Eimreiðin SAL OG SAGA Á ÍSLANDI OG í ARABÍU 393 Sameiginlegt báðum er að vilja skapa eitthvað, sem ekki er blátt áfram auðskilið; skáldin leggja stund á orðaflúr og gátu- mál. Oss finst mikið af þessu nálgast tilgerð; gömlu hirð- ingjaskáldunum og íslenzku skáldunum fanst listin einmitt í þessu fólgin; fegurðarþörfin hafði, við hin þröngu kjör, þar sem menn alt af skokkuðu sömu, troðnu brautina, leitt út í óeðlið. En hvaða skoðun sem menn nú hafa á þessum eirfkenni- lega skáldskap, sem eftir vorum smekk er oft undarlegur og ógeðfeldur, þá getum vér ekki neitað því, að hann ber vitni uni andlega mentun á háu stigi, sem virðist enn merkilegri fyrir það, að hún stingur í stúf við hin óbrotnu og fátæklegu lífskjör, sem hún á báðum stöðum hafði þróast við. Skáld- ■ðjan var vitni þessarar mentunar, oft eina vitnið. Þess vegna sjáum vér og, að þessi skáldskapur fær mikið gildi í daglegu Hfi, ekki sízt þegar hann er mæltur af munni fram, undir- búningslaust og óvænt, og getur gripið inn í rás helztu við- burðanna. Hin mikla leikni í því að mæla ljóð af munni fram er órækast vitni um andans fjör og fimi Araba og Islendinga. Og þessi gáfa vaknaði og þróaðist við það að ljóðið átti vísa uiðtöku og skilning; í vísunni, sem spratt upp af skapi líð- andi stundar, bjó máttur, er gat hrifið hugi manna með sér, einmitt vegna þess, að hið auðuga andlega líf var almennings- e>9n; tónar koma aðeins þar, sem hljómgrunnur er. Ættræknin er sameiginleg fornarabísku og íslenzku menn- 'ugarlífi. Þessi tilfinning er eðlileg afleiðing af því, að ein- sIaklingnum veitti mjög örðugt og nálega ókleift að bjargast a eigin spýtur, svo sem lífinu var háttað á báðum stöðunum. ^f því leiddi og, að einstaklingurinn var ekki metinn út af ^yrir sig, heldur sem meðlimur ættarinnar. Þess vegna varð e'ft hið mikilvægasta réttaratriðið í frumstæðu þjóðfélagi, sem Se staða þeirra, sem eftir lifa, þegar maður er veginn, alveg ^ð sama hætti í Arabíu og á íslandi. Með því að ekki var ne>tt sameiginlegt ríkisvald, sem allir urðu að lúta, varð — a báðum stöðunum — víg að vera einkamál milli vegandans °9 vandamanna hins vegna; þeir urðu sjálfir að koma hefnd- Utn fram eða taka vígsbætur, fá uppreisn með blóði eða bót- Utn- En einmitt hin skýra meðvitund um það, að ættin var
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122

x

Eimreiðin

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.