Eimreiðin - 01.01.1935, Page 32
20
ARXIiEIÐUR
EIMREIÐIN'
í'ara hásetarnir til annars útgerðarmanns eða á annað skip,
eftir því scm nauðsyn ber til. Hvað sem því líður, þá var ég
engan veginn ókunnugur hásetunum á Forban, ekki eins og
hver annar venjulegur farþegi. líg hafði hvað eftir annað fylgst
ineð þeim á ferðum þeirra og æfintýrum. Og ég har til þeirra
óskertan bróðurlegan Vinarhug, blandaðan meðaumkun og
aðdáun jöfnum höndum. Vinátta mín til þeirra var mér ríku-
lega endurgoldin, því að í klunnalegum búkum þessara sjófar-
enda berst hreint og göfugt hjarta, sem hefur óteljandi dýr-
gripi að geyma.
í þetta sinn var svo ráð fyrir gert, að skipið kæmi, að veið-
inni lokinni, snöggvast við í Reykjavík, þar sem ég ætlaði að
fara í land. Eg hal'ði tekist á hendur rannsókn á „Heims-
kringlu“ el'tir Snorra Sturluson, hið fræga skáld 13. aldar.
Starf þetta var mér einkar hugfólgið, en erfitt og krafðist
langrar dvalar í hinni litlu höfuðhorg Islands, þar sem Lands-
bókasafnið gat látið mér í té ríkulegri gnægðir ómetanlegra
heimildarrita en nokkur annar staður í víðri veröld. Einn
skínandi fagran sumarmorgun lögðum við frá landi, og hin
langa ferð hófst.
Eg er orðinn þaulkunnugur leiðinni lil „bankanna“ og frá
Ingólfshöfða til Horns. Þegar komið er út af höfninni, er