Eimreiðin - 01.01.1935, Qupperneq 35

*imreiðin
AHNHEIÐUR
23
ol.jósii-i óró, sem fór dagvaxandi og olli mér mikilla heilabrota.
Þegar Klabeek stóð við stýrið, starandi framundan sér, þá
inatti að vísu sjá, að hann var sér vel meðvitandi þeirrar
abjigðar, er hvíldi á honum sem „stuurman“. En augun
Itituðu svo virtist mér að minsta kosti -— út yfir hinn
Njnilega sjóndeildarhring, að ákveðnu marki, til móts við
einhverja undraverða, óviðjafnanlega fullvissu.
Hevnshm hafði kent mér, að þegar komið væri á „hank-
‘"u , væri ekki lengur um hvíld að ræða, að sjómennirnir
J'ðu i'ígnegldir nótt og nýtan dag við hina erfiðu vinnu sina,
'■engbognir yfir þorskanetjunum. Það var bersýnilegt, að ekk-
t't saniband gat verið milli hinna væntanlegu fiskveiða og
hss akafa, sem virtist vekja í Klabeek tærandi bál, er við
f’u^Hinst þetta hrjóstruga, fyrirheitna tand. Hann gætti
l)tssa leyndarmáls sins, læsti það inni með þögn og drambi.
11 lnci Hlandaðist nú ekki lengur hugur um, að ferðáíokin
immdu færa mér lykilinn að því. En á meðan ég heið þeirra,
d**8i ct’ tyrir hann snöru:
„líu daga á fiski, Klabeek, níu ef alt gengur vel, máske
'Htins átta, og svo suður aftur með það sama, er ekki svo?“
„Suður aftur? ... Er það? . .. Nú jæja, sarna er mér . . .“.
Hans tvíræða svar og raddblærinn staðfesti hugmynd inína:
einh\ei dularfull og voldug taug tengdi félaga minn við ey.j-
llu'i. Ln ég var fast ákveðinn í að þvinga hann ekki til trún-
. ‘U 'í® ln'S> en lnða þess, að trúnaðarmálin féllu frá hjarta
i'ins líkt og fullþroskaður ávöxtur af tré. En atvikin komu
1 hjalpar, svo að biðin varð ekki löng.
t 'd Snæfellsjökli, á 65. gráðu, höfðum við sett vörp-
1113 ul' ^c’t undir eins vel út með veiðina, og í annað sinn
'aiPan v»r dregin inn, eftir þriggja stunda tog, var
J' 'l'ð 111 þeirri tyrri enn eftir á þilfarinu. Héðan af mundu
n s<>inu Hóknu og lýjandi handbrögð endurtaka sig nótt
h 'ljg, an nokkurrar hvíldar, blönduð marrinu i spilunum,
■ uttum fyrirskipunum og lcöllum. Þilfarið á Forban likt-
, Huðulegu náttúrugripasafni: Þykk, lifandi leðja, sem
auðastriðið myndaði hringiður i. Og mennirnir þrifu fisk-