Eimreiðin - 01.01.1935, Side 37

EIMREIÐIN
ARXHEIÐUR
-Sjáöu!“, sagði Klabeek.
var en8u líkara en loðin hönd hans, opin á útrétt-
J11(hegg, hetði skipað fyrir hinum huldu öflum himin-
t',..- ,n^ai 'Ilnar. í vesturátt birtist blettur, sem geislar stóðu út
1 ‘dlai áttir, og liktist lýsandi skvi með mjúkgrænum lit
l,ngra laufblaða.
”foorderlicht!“, sagði Klaheek.
..tí-8ttl,JÖS! ^^1® nx me® leifturhraða. Það var einna lík-
de )i-Unn,eSl<,n jurt’ sem spratt örhratt og kvíslaðist út frá mið-
1 1 i ótal greinar og álmur, sem liðu áfram, hraðskreiðar
()LÍ , , v' .... ’n iivjh uiituu, mauaivicium
un i |lnan<^ hjartar. Brátt náðu þær vfir alla himinhvelfing-
vki c' 'CStln 111 austurs, og var sem hún logaði af stjörnu-
. ,líenleitir og rósrauðir glampar mættust og runnu sam-
‘ ^ 1 GÍtt O o i o
stundi . ^ 1111 var sem einhver heimskautaguð stytti scr
'1<5 a® hreiða út til sýnis, hvert á fætur öðru, hin
lIrj 1 e8llstu veggtjöld, sem tóku yfir gervalla víðáttu næt-
grein J1 ■■ ókannað hyldýpi norðurljósanna mátti
sói * SÍa'^ýsandi net, óendaníega stór, sem virtust vera að
^'!gSanian tvístruðum stjörnum . . .
• '°ium víst þeir einu um horð í Forban, félagi minn og
þil’fSem 1Ultum þessarar furðulegu sjónar. Enginn leit upp á
v,u-njni1’ l)ar sem ótal litbrigðuin sló yfir fiskamergðina. Mér
^ ljtið á Klabeek. Hann var gerbreyttur.
að”],aina serðu“’ sagði hann hásri röddu. „Það var rétt af mér
hitt's]ll,d a*tlU híoorderlicht! ... Það er alveg eins og í
s'dtið. ... En varið ykkur á storminum, á morgun eða
seinna ... “ 6
’.í h\aða hitt skifti? . .. Segðu mér það . ..“.
sun'nXtUllnn hatði náð fullum þroska. Frásögnin kom,
. ta11 s og ófullkomin, en lifandi. Og Klaheek talaði áreið-
ef‘l llenu,r við sjálfan sig en við mig . . .
tt'iin ” * ']l ^lemur arum siðan vorum við hér með „Notre
sanisk GS ^,<^ents <’ vischbak frá Boulogne. Nótt eina koma
Sig]! °Uai. 1 h'gelhar og nú og aftaka-stormur daginn eftir!
stöð' ÍJ,ÍI. *)01^ °§ háltur stjórnpallurinn með! Loftskeyta-
iun ' *h111<lans °8 ah a flot í vélarúminu! Við komumst
Bevl u axall<)a án þess að drepa okkur á skerjunum við
. 'janes, og það var ekki svo ólaglega af sér vikið! Fimm