Eimreiðin - 01.01.1935, Side 52

10
I'ISKVEIÐAH <)<’. MEXNING
EIM ÍIEIÐIN
gönguskilyrða. Eri eyja- og strandbúarnir ráku nágrannana burt
og settust að þar, sem þeir höfðu verið. Meðal annars er það
sagt um Skota, að þeir hafi búið á eýjunum og við ströndina,
en Piktar á hálendinu. Skotar ráku þá burtu. Keltar, sein höfðu
aðsetur sitt á meginlandinu og i brezku strandhéruðunum,
urðu brátt fyrir áhrifum af veikbygðum þeldökkum kynflokki,
er hafðist við uppi í landinu. A hinn lióginn urðu Germanir
fyrir ininni áhrifum, einkum þeir, er búsettir voru á Norður-
löndum. Þeir, sem syðst bjuggu og höfðu oft viðskifti við
meginlandsbúa — er voru kynblendingar við Ivelta — glötuðu
bi’átl flokkseinkennum sínum. Eftir því, sem tímar liðu, og
samgöngur við fjarlægari þjóðflokka jukust, varð flokks-
blöridunin örari. Þó er sennilegt, að kynblöndun flokkanna
milli Suður- og Norðurlanda og milli strandbúa og þeirra, sem
uppi í landi bjuggu, hafi, vegna nýtizku-samgöngutækja, orðið
örari á síðustu 200 árum en á 1000 ára bili þar áður.
V.
Þar sem vér höfum nú um hríð fylgst með afreksverkum
þeim, sem þessir hraustu þjóðflokkar Norðurlanda hafa unn-
ið, og smám saman kvnst þeim, höfum vér sannfærst uin yfir-
lmrði þeirra gagnvart Suðiirlandabúuni og jafnframt uin yfir-
burði strandbúanna, miðað við þá, sem bjuggu uppi í land-
i im. Án efa virðist mega eigna Jietta meðfæddum og arfteknum
hæfileikum þeirra, kostum og kjörum, sem þeir og forfeður
þeirra höfðu lifað við og alist upp við kynslóð eftir kynslóð.
Hippokrates og margir lærðir menn, er síðar hafa verið uppi,
hafa haldið því fram, að viðurværið ráði injög miklu um vel-
líðan og þroska mannsins, og að munurinn á næringarskil-
yrðum bæði að vöxtum og gæðum veiti kynflokknum sér-
kenni haris, mismunandi skaplyndi og þjoska. Maðurinn lifir
ekki af einu saman brauði, heldur verður hann óhjákvæmi-
lega að hagnýta sér mörg önnur gæði, sein náttúran veitir.
Nú er það alkunnugt, að jörðin er ekki nándar nærri eins
frjósöm né veitir jafnríkulega eftirtekju á norðlægum breidd-
argráðum og í suðlægum löndum, (og Norðurlandaþjóðir
þektu þá fyrst í raun og veru til akuryrkju og kvikfjárrækt-
ar, er Jiessir atvinnuvegir höfðu öldum saman verið reknir