Eimreiðin - 01.01.1935, Qupperneq 55

EIMHEIÐIN
LJÓÐ
i:í
Hvað er þín von um líf á himin-hæðum?
Hvar er þitt landnám, þegar dauðinn kallar?
^ ísui' um birkilauf.
Mér harst í hendur birkilauf,
sem hylgjur höfðu máð
og vindur feykt um freðna slóð
og fært því enga náð,
og dauðinn hafði döprum lit
sinn dóm í svip þess skfáð.
Og þetta hleika birkilauf
mér har í hjartað inn
frá sólu hros, og blærinn strauk
svo lilítl um mína kinn, —
varð aldingarður djásnadýr
og draumaskógur minn.
Hinn minsti hlutur mælir oft
hið mikla töfraorð,
svo hátt úr lagar löðri rís
hin löngu sokkna storð.
Sit, maður, heill um myrka nótt
við minninganna borð.
Hvað átt þú bak við æfirann
og árin, liðin hjá,
er á þig starir, sumri svift,
með saklaus augu og blá,
sú þrá, er draums þins daggir gekk
— hin djúpa inilda þrá?
Hvað átt þú þá? Eilt hjarkarhlað,
ó, bróðir, það er nóg,
tvrst um það hópast hrannir söngs
úr hinuin græna skóg
°g heilar kveðjur heim það ber
þess hjarta, er til þín sló.