Eimreiðin - 01.01.1935, Side 66

rNDIKVm’NDIN
eimreiðin
r>4
Nokkrum dögum siðar sátu Jjíiii hjónin heima í stofu og
drukku kvöldkaffi. Öðru hvoru las Benedikt upp úr sér heil
og hálf kvæði, en frúin veltist um af hlátri.
„Ha, ha, ha, lestu meira, bara eitt til, ha, ha, ha, þú lest
þau svo öumræðilega skemtilega vitlaust og ólistamannslega
upp, að betri skemtun er ekki hægt að l'á. Það er í raun og
veru hreinasta list, hve illa þú lest þau upp. Kantu ennþá
fleiri ?“
„Fleiri? Eg kann svo hundruðum skiftir. En eins og allir
miklir listamenn kem ég ekki með of mikið í einu. Þú getur
átt hin hundruðin til góða seinna, þú ert búin að hlæja nóg
í einu, ha, ha, ha“.
Málróf.
Þú hugsýn hverja í glamri á borðin her
og byltir skapi i stórum frekjuorðum.
\reizt ekki’ að styrksins fyrsta einkunn er
öllu að halda föstu í vitsins skorðuin.
Frá ótal feðra og mæðra deilda deild,
í djúpum blóðs, er skurk i mál þitt runnið.
En það að skapa úr brotum heilda heild
er hlutverk manns, i þögn sem getur unnið.
A yztu miðum aldrei vissi ég neinn
við orðagjálfur lag í þrautum binda.
í kyrð, við gleði og sorgar samleik einn,
fer sála mannsins upp á hæsta tinda.
Sigurjón l'riðjónsson■