Eimreiðin - 01.01.1935, Page 111

BÓKLESTUR FYR OG NÚ
99
ðin
ftii duldum leiðum hins innra lífs. Aðalsmark snillingsins
j aldrei til lengdar. Sú bók, sem lætur lesandann eftir
ser numinn af fögnuði, lyftir honum upp í himin hreinnar
ar’ ^ ætíð framtíð. Þeir rithöfundar, sem eiga það nai'n,
eiga náðargáfu skáídsins, þurfa ekki að kvíða þrátt fyrir
1^®tt erfitt gangi oft i fyrstu, fá þeir altaf áheyrn að lokum.
Sv. S.
r
^ Öaelamýrum.
Þættir úr dagbók Bjarna Sveinssonar.
I næsta hefti mun enn birtast þáttur, sá fimti og siðasti af Dæla-
,• . ‘Itlunum, en pættir pessir eru úr óprentuðu smásögusafni, Vœr-
áafa LItIr °nafngreindan höfund. Vegna fjölda fyrirspurna, sem mér
Hiá^ ^°ltst UIn höfundinn, sem þó ekki óskar að láta nafns sins getið,
Sngrt^a^a ^ram tlnr, að þessi dagbókarbrot lians eru að sjálfs hans
1U orðin á skömmum tíma, rituð á „stolnum stundum" frá dag-
sjálf s^yWustörfum. Þau eru ltygð á viðburðum xir lífi höfundarins
fju^l ’,sem hefur víða farið og átt það sammerkt við aðra væringja, að
org. ,atn hefur verið honum í hlóð borin, eins og hann sjálfur kemst að
gnn Inngangi ])essa smásögusafns, sem hirtur var i Eimreiðinni 1933.
lriUnu óprentaðar a. m. k. sex aðrar sögur úr þessu safni. Ritstj.].
^ýdfjallakvöldið cr fult af friði, þrungið af lífi og fegurð.
^Josblár viðarreykurinn upp úr selljórunum stígur hátt og
glandi til himins, eins og reykjarfórn til lífsins.
bt g hóa hátt og hvelt og veifa hattinum. Svallaug kemur
bp^1. ^yraheHuna og veifar á móti. Ég hleyp við fót ofan ás-
Ula’ stikla á steinum yfir ána og hleyp svo yfir fitina upp
Selinu.
Tt ,, ,
’’ a t0, Svallaug! Hér færðu laugardagsbiðil!“ segi ég hlæj-
*’ Um leið og ég heilsa henni.
dr, U^U ^ennar víkka og stækka og fyllast ljósi og yl. Svo
str'egast Þan hægt saman aftur, og skuggi af stórri sorg
yj.jr^niu eins og uppspretta út í þau að innan og breiðir sig
Jndlitið. Hún hrosir við inér, en það bros nær þó ekki
11 ^gnanna.