Eimreiðin - 01.01.1935, Qupperneq 115

Á DÆLAMÝRUM
103
Rimre
iðin
' % hef sofið svo illa þessar síðustu nætur. — Ég hef
að hugsa um svo margt — og um Bertu“.
”há skaltu hátta snemma í kvöld og hvíla þig vel í
n°tt. Ég verð að fara rétt strax, svo ég nái heim fyrir mið-
n»ttið“.
”hu ætlar þá ekki að vera hérna — í nótt?“ segir hún hik-
aUdi. „Ég var ag panta handa þér rúm hérna í næsta
SGli- Éaren ætlaði að sofa hjá okkur systrunum i nótt“.
”h>ei, þakka þér fyrir, Svallaug! Það get ég því miður ekki.
er búinn að ráðstafa morgundeginum. Það verður ferð oní
S'eit’ °g ég þarf að senda mörg bréf og ýmislegt annað“.
”ha fylgi ég þér yfir á ásinn!“
”N’ei, þú œttir heldur að hvíla þig“, segi ég. — „Þú ert
llreiJtt, Svallaug!“
>”>ei, ég vil fvlgja þér!“ segir hún ákveðið, og nú þekki ég
Ul°u aftur.
>..Iæja, þakka þér fyrir“.
>>En fyrst drekkurðu kaffi. Ég er nvbúin að haka góðar
Vofi ° v °
^ ^ Ur handa þér! — Þær eru heitar ennþá! -— Og svo
eg r-j-ó-m-a! Og þú ert svona rióma-dallur, að-að-að-
Gg Veit ekki hvað!“
Hún brosir glaðlega í fyrsta sinni í kvöld.
p ”t>akka þér fyrir, Svallaug! Þessa freistingu stenzt ég ekki!
, U þú veizt, hvernig ég vil hafa kaffið! Það hefurðu þó
°ert af mér!“
>>Ja ég hef nú lært af þér margt fleira en þig grunar,
JJjarni!“._
drekkum við kaffið: — „Könnukaffi með hnaus-
.' Uni selrjóma, sem seljasólskin og selgrænt gras og selja-
Pl ur 0g seljaþrif hafa gert sólþrunginn af sælu og guðs-
essun °g öllu góðu“, segi ég við Svallaugu.
j *Þessu móti fæ ég hana til að hlæja. Og hún er glöð í
’a^ði, er við leggjum af stað. Niðri við ána eru strákarnir
heill hópur — berfættir að busla og veiða silung með
hoildunun, tómum, -
Sól
Þlu,
er sigin fyrir nokkru. Himininn er logarauður i vestr-
skógurinn er dimmblár til að sjá. Kvöldkyrðin er
'anleg. Svallaug verður hrátt þögul og döpur á
nv.