Eimreiðin - 01.01.1935, Síða 118

106
Á DÆLAMÝRUM

Öll sál hennar liggur ber og titrandi í augum hennar-
Ósegjanleg tilfinning læsir sig gegnum mig allan. Fögnuðiu',
hrygð, hjartanístandi, sæluþrungin kvöl, sem eigi verður með
•orðum lýst. —
Er ég þá ránfuglinn, sem svifið hefur á svörtum vængj-
unum yfir saklausu lífi skógarins, draumbjarta sumarnótt-
ina, og læst klónum inn ;ið ungu titrandi hjarta? Rænt þvi
-dýrmætasta, sem æskan á: gleðinni, friðinum, rósemi hjart-
nns —■ framtiðarvoninni. — Er þetta mér að kenna?
„Svallaug!“ segi ég stilt. Og ég finn, að orð mín eru hlý
af sorg og hluttekningu. ,,Er þetta mér að kenna? Hel' ég
sært þig og gert þér ilt? Blekt þig? Þér vildi ég þó sízt
allra gera mein eða valda sorg — á nokkurn hátt!“
„Nei, Bjarni, nei, nei! — Þú hefir aðeins gert mér gott
eitt! — Alt á ég þér að þakka. Alt! — Þú hefur ojmað augu
min fyrir lifinu — gefið mér sjálft lífið, eilift og ótæmandi-
—• Ég get aldrei fullþakkað þér, Bjarni!“
„Og nú gef ég þér líklega sorgina og — dauðann. Tek ld
þitt í staðinn! Þá borgarðu gjafir mínar dýru gjaldi, Svallaug!“
— Eiga þá svartir vængir örlaga minna einnig að varpa skuggu
sínum á það, sem mér er kært og dýnnætt! —
„Svallaug, elsku, elsku Svallaug! Geturðu fyrirgefið mér!
—- Þetta verður min sárasta sorg að hafa sært þig —- ef til vill
til ólífis! Þig, sem hefur verið mér svo dýrmætur vinur og
ímynd lífsins, æskunnar og lífsgleðinnar. Geturðu fyrirgefið
mér, Svallaug?“
„ó, Bjarni, segðu aftur — aðeins einu sinni: elsku, elsku■
— Aðeins einu sinni!“ —■ Svallaug bað eins og litið barn-
Eg tek báðar hendur hennar og lyfti henni upp úr h’nginu
og horfi djúpt í augu hennar, þar sem ljós og myrkur skifta
eldsnögt.
„Elsku, clsku Svallaug! Trúðu því, að þú ert kærasti vin-
urinn, sem ég hef nokkurn tima átt. En ég elska þig alt oí
mikið og virði til þess, að mér geti dottið sú synd í hug að
hefta frelsi þitt og framtíð þína. — Mér fylgir engin gæfn-
Eg er iitlaginn í sál og eðli. Væringinn, sem hvergi á heinu1
og hvergi getur staðar numið „Mitt liv dr en vág“, sem hærist
íyrir veðrum og vindum. Mér getur enginn fylgt —■ nema 1