Eimreiðin - 01.01.1935, Blaðsíða 137

®1sii>kioin-
IUTSJÁ
12;>
iiiij" t‘Uðflieði og sjálfar frásagnir ritningarinnar. Hitt vekur nokkra
j^j_ n’ ai'i ungur sóknarprcstur riti heila hók um l>essi efni. Slíkrar
sl'ói*1 fremur mátt vænta frá einhverjum kcnnaranum viíS há-
^ n’ *• (I. í heimspeki- eða guðfræðideild, mönnum, sem um langt
cr 11 ÍR‘fðu kaft forystuna i leitinni að liinni sönnu vizku. Höfundurinn
^in^ugur kandidat, fyrir tiltölulega skömmu tekin við prcstsembætti i
] •' Sl;Crstu iiaupstöðum landsins. I’ess.gætir l>ó ekki eins mikið
'ég l lS^ 'uætti við, að höfundurinn sé ungur og óreyndur. Hann er sýni-
I ' 1 'liivef kunnugur ]>vi efni, sem um er ritað og fer vfirleitt vcl með
l'ílQ Olf \'« i • ,
h ’ audvirknislega. I>ó liefði ég kosið, að í hók eins og ]>cssari, sem
'»et <>í’ * re,ust er sögð að vera rituð með ]>að fyrir augum að vega og
>öWu með og móti hvi, að maðurinn lifi áfram persónulegu lifi
1111« lji
'anisdauðann, hefði verið gerð nánari grein fyrir ]>eim sálfræði-
Sn.g sKyringum á duirænum cfnum, scm ekki viðurkenna eða ganga á
'ið hinar spiritistisku skoðanir. Hér hefði t. d. átt vel við að taka
ti I rækil
uegrar meðferðar hið mikla kenningakerfi Freuds um sáikönnun
en ú l>að er varla minst (sjá ]>ó t. d. hls. 170). Þetta
l’ekl ll;l 1>V1 iliif hefði “tt vel lieima i svona hók, sem fjallar um nútíma-
vj ln«u i sálvísindum, ekki af ]>vi að ]>etta sé alt svo skemtilegt eða
^j-j ’ l'eldur af ]>vi, að einmitt í þessi fræði eru rökin gegn spiritisma
Clut soff- **g ]>að er ekki síður gagnlegt að kynnast ]>vi, sem fram er
kegn ]>ci m málstað en með honum. Sjálfur núverandi grundvöllur
0 a ',sindalegu sanninda verður vafalaust síðar jafn-götóttur talinn
tel!'IS>'111 C'ns °8 <>ss finst nú crfikenning kirkjunnar og licimspeki Aristó-
v<>llu'1' að l,etfu hvorttveggja væri eitt sinn hinn cini sanni grund-
jj.1 h*ðf i trúarefnum og náttúruvisinduin fyrri tima.
"oki° hefur skift hókinni i fimm kafla og lýsir i fyrsta kaflanum
l'ekk’Uni hehiu iugmálunum, sem ]>ekkingarleit manna lýtur, hvað sé
^Pc.^ln® °8 takmörkunum milli þekkingar og trúar. í öðrum kafla er gerð
legui *' l n siioðunum manna á efnisheiminum og líkunum fyrir ósýni-
jj^jj.11 heinii að baki. I>á er þriðji kafli um dularfull fyrirbrigði, fjórði
j„n n,n si'ýringar á þeim, og loks eru i fimta kaflanum, gröf eða him-
0t, j egnnr ályktanir um framhaldstilveruna: lífið eftir dauðann. Eins
in"t k'1' U<^ hiíum er h<-‘r um óhemju-cfni að ræða, hæði að umtaki og
úðalverkefni liöfundarins, að velja úr það, sem mestu máli skiftir
k Koni-i j ,*
h.,. 4 *)V1 skipulcga á framfœri innan l>ess takmarkaða rúms, scin
•*unn ji(>f ...
jj.. Ur rað á, er þvi ]>æði flókið og vandasamt.
jCga ' llfar J’firleitt slétt mál og lýtalítið. Á stöku stað er óviðkunnan-
ý sijjj<>nilSf að orði, (shr. t. d. hls. 171 : „Og loks húa þeir yfir þekkingu
j,;n cjln l'ekkingu á visindalegum efnum og prófessorarnir liöfðu gert“).
ekkj sk' *'VCðui uiikið að sliku. Galli er það á hók eins og þessi er, að
f>ótt
"triðisorða-registur fylgja.
á js> se8jn megi að hók þessi flytji fátt nýtt, scm ekki er fyrir áður
'arsýii U * hniiuu' um sömu efni, ]>á veitir hún lcsandanum góða lieild-
að ’uinsta kosti frá sjónarmiði spiritista, yfir viðtækt og mikil-