Eimreiðin - 01.04.1937, Blaðsíða 73

eimheiðin
ÝMISLEGT UM VERMENSKU Á 19. ÖLD
193
STflOMPUfi--
IHQ
Meðfram veggjum voru hnéháir
hálkar úr torfi og grjóti, ætlaðir til
að sofa á, og voru þar því oftast
rúmstokkar af fjalviði. Skilrúm eða
gaflar milli rúma voru aðeins matar-
skrínur manna. Hafði hver sina
skrínu til höfða, en skrínu liius
næsta til fóta.
Skrínur þessar voru úr tré og all-
stórar, með sérstöku lagi, sem sést
uú varla lengur (sjá mynd).
Fyrsti dagurinn í verinu gekk til
Þess að »húða sig«, sem svo var
kallað, þ. e. koma sér fyrir í búð-
u«um, taka upp áhöld, fatnað og
veiðarfæri; dytta að búðinni, sem oft
hafði skemst frá næstu vertíð á und-
an> einkum ef hún hafði staðið
únotuð^ svo sem venjulegt var yíir
sumartímann. Og yfirleitt gekk fyrsti
úagurinn í það að búa alt í haginn
Undir starífð, sem fram undan var.
~~ Til ljósa höfðu vermenn lýsi og
túlgarkerli, en til brenslu var íluttur
eldiviður að heiman: mór, sauðatað og skógviður.
Pverskurður af gafli,
mcð gammi og hlóðum.
í Inn-Djúpi, þar sem skóglönd eru nærtæk, var það siður
aú fylla skipin undir þóftur með kurlaðan skógvið, er lagt var
af stað i verið. Oft voru þó vermenn í eldiviðarþröng mikilli,
einkum í Bolungarvík, sem var lang-fjölmennasta veiðistöðin.
Fnda þurfti á
niiklu eldsneyti
nú halda, meðan
sjómenn bræddu
sjálfir lifur þá,
er þeir öfluðu,
°g eins er kuld-
ar
ir
voru mikl-
í landlegum
Skrína.