Eimreiðin - 01.04.1937, Blaðsíða 98

218 HRIKALEG ÖRLÖG eimbeiðis
Mér gafst naumast tími til að faðma þær að mér, í fögn-
uði mínum yfir frelsun þeirra, því yíirboðari minn kom að
vörmu spori og skipaði mér að fara með nokkra hermenn
út að gjánni til hrunda hússins og sækja þangað jötuninn
minn, sem hann svo nefndi, og ungu stúlkuna fölleitu, og
koma með þau inn til borgarinnar. En þar var engan að
hitta. Á húsrústirnar liafði fallið grjótskriða. Þar var ekkert
að sjá nema breiða urð, en á stöku stað stóðu bjálka-endar
upp úr urðinni — og ekkert annað.
Þannig lauk þrengingum gömlu hjónanna konunghollu.
Þau höfðu verið graíin lifandi i hinum stórfenglega óvigða
reit náttúrunnar, og' þar hvíldu þau nú eftir alla þeirra
ógiftusamlegu þverúð gegn frelsisþrá heillar þjóðar. Og dóttir
þeirra var horfin!
Eg þóttist undir eins sjá, að Gaspar Ruiz liefði numið
liana á brott. En þar sem ekki hafði verið gert ráð fyrir
slíku, hafði ég heldur ekki l'engið neina skipun um að veita
þeim eftirlör. Og svo mikið er víst, að mig langaði ekkert
til þess. Eg var þá farinn að efast mjög um hve affarasæl
afskifti mín af þessu máli væru. Þau höfðu að minsta kosti
ekki leitt neitt gott af sér og tæpast verið lieiðarleg. Nú var
hann farinn. Gott og vel, látum hann sigla sinn sjó. Stúlk-
una hafði hann tekið með sér. Það gat ekki betra verið.
Vaya con Dios. Nú var ekki tími lil að gera veður út af
einum liðhlaupa, sem að réttu lagi hefði átt að vera dauður,
hvort sem hann var nú sekur eða saklaus, eða út af stúlku,
sem bezt hefði verið að aldrei hefði í heiminn fæðst. Eg
sneri því með menn mína aftur inn til borgarinnar.
Að nokkrum dögum liðnum, eftir að tekist hafði að koma
á reglu, fóru ílestar liinar tignari fjölskyldur, og þar á meðal
mín, burt úr borginni og til Santiago. Þar áttum við fallegt
hús. Um sama leyti var herdeild Robles send í önnur héruð,
í grend við höfuðstaðinn. Þessi breyting átti ágætlega við mig,
bæði af því ég var ættaður úr þessum héruðum og unni átt-
högunum — og eins vegna þess, að ég var ástfanginn.
Kvöld eitt var ég kallaður á fund foringja míns. Ég hitti
Robles hershöfðingja í herbúðum hans. Hann lét fara vel
um sig, var farinn úr einkennisbúningnum og sat og drakk