Eimreiðin - 01.04.1941, Qupperneq 35

eimreiðin
VEGAGERÐARMENN
147
..Fjandakornið sem ég held, að þetta sé nokkur búhnykkur,
seni við höfum afrekað hérna i dalnum þessi tvö sumur. Eftir
nýja veginum okkar kemur óróin og' eirðarlevsið og hraðinn og
asinn inn í sveitina eins og brimgarður, sem byltir öllu um koll,
°g útsogið tekur svo með sér það, sem eftir er af ungu fólki og
lifvænlegu. Og að lokum sitja gömlu hjúin alein eftir í kotinu
°g horfa undir sól fram eftir dalnum, þar sem þau sjá síðustu
hörnin sín hverfa í áttina til kaupstaðarins — eftir nýja veg-
innm okkar.
Ætli þetta verði ekki afleiðingin af öllu okkar hjakki, pikki
°g Pjakki, piltar mínir! Mér finnst stundum, eins og við séum
a$ smiða naglana í likkistu þeirrar sveitamenningar, sein við
hugðumst að efla og lyfta undir með „bættum samgöngum",
nieiri hraða og margs konar blessun, er myndi streyma með
nenningunni inn eftir dalnum hérna eftir nýja veginum okkar.
Hafið þið tekið eftir svipbreytingunni á dalnum hérna síðan
1 fyrra? Mér finnst hún áþekk og á ungri stúlku og saklausri,
Seni Verið hefur nokkur sumur i síldinni.
Eg býst nú annars við, að ykkur ungu mönnunum þyki ég
Ærið bölsýnn. Hja-á. Ég hef orðið dálítið myrkfælinn við allar
>.framfarirnar“ á siðustu árum. Þær komu svo undirbúnings-
st - og við svo verkmenningarlega óþroskaðir, að við kunn-
Urn eiiiíi að hagnýta okkur stórstígar framfarir. Maður hleypur
1 að skaðlausu yfir heil þróunarstig á þroskabraut þjóða og
einstaklinga!
svo er það nú alvarlegasta hlið málsins, piltar mínir. Það
einhver smíðagalli i okkur Islendingum, innvortis! Það
^antar eitthvað í okkur. Liklega skrúfur. Eða þá, að þær eru
'dl Sar’ erurn svo einkennilega lausir i liðum. Okkur skortir
<l festu og jafnvægi. Kjölfestu í skapgerð okkar og eðli. Nýr
eöUi ætti svo sem að vera „búmannsbót", ef hann væri
° ‘‘^llr fil gagns og góðs. Það er með hann eins og hvern
^nnan góðan grip, að veldur, hver á heldur. Góður hnífur í
i'i ahöndum er beinn voði. Og beztu verkfæri verða gagnslaus
hvin-dUm ^6SS’ S6m ei<ici ieann me® l,au að fara. Þið sjáið nú,
menningarbraut nýi vegurinn okkar er þegar orðinn!
Ie sunnudagsmenningarinnar liggja skýrt og skihnerki-
a I11Cliirani honum endilöngum báðum megin. Og á hinn