Eimreiðin - 01.04.1941, Qupperneq 50

162
UM VEÐURFAR OG BRIMMERKI
EIMREIÐIN
og ládeyðu, eru þau \úss forboði stórbrima. Öll þessi merki
sjást betur, ef dálítill vindblær er, en ekki spegilsléttur sjór,
þvi þá er illt að greina svo fingerð merki. Sjáist ekki nein
merki á fjörunni, utar eða innar, þegar út er róið, þá er óhætt
að treysta á, að ekki brimar heilan dag eða lengur. Þess skal og
getið, að ekki sjást sum þessi merki, þó að brim sé nokkurt,
nema að brim sé í vexti.
Þegar iðu-sveipir myndast skyndilega við yztu sker á Stokks-
eyrarsundi, alveg eins og eftir nýtekin föst áratog, á 6—10 faðma
dýpi með lágfjörunni, veit það venjulega á stórbrim. Slíkir
spegilfagrir gljáablettir í brimgarðinum, einmitt á þeim stöð-
um, sem blindsker eru undir, eru glöggt merki þess, að straum-
iða sé yfir skerjunum, sem í kafi eru, svo að stundum getur
gert alófæran sjó úr ládeyðu á aðeins hálfum klukkutíma.
Með hásjávuðu ber meira á þessum blettum nær landi, þar
sem ekki er djúpt á skerjum. En í kringum sker, sem standa
upp úr sjó, ber lítið á þessum hreyfingum, nema ef þykk,
mjög lág alda, vart sjáanleg, fer hjá og' með miklu meiri hraða
en stærri bárur, þegar brim er á skollið. Þegar hálffallinn
er sjór sunnanlands, þar sem útfiri er mikið, stór slcer og
lón stór og djúp, en bilið lítið milli skerja, sjást oft strauma-
köst eða rastir við horn á skerjunum. Þetta eru aflmiklar
hreyfingar, sem eins og þrýstast inn í hvern krók og kima,
meðfram skerjunum, en allt boðar þetta, að aukið og aðsteðj-
andi öldufall sé úti fyrir.
Alltaf er hættast við stórbrimum, upp úr ládeyðu, í byrjun
aðfalls í stórstraum, þ. e. kl. 12,30—2,30 e. h. Þá lcoma oftast
hættulegustu brimin. Sizt er hætt við, að brimi í smástraums-
útfalli. Sunnanlands er því, — að gamalla manna áliti, —
hættast á sjó eftir hádegi í stórstraum. Þá er mest hætta á
vaxandi brimi, þá er hættast við landsynningsroki með kviku,
og þá er hættast við harðindakviku, þ. e. austankviku, austan
fyrir Vestmannaeyjar, sem svo mætir norðankalda, er vestar
kemur og stækkar þá svo mjög, að ófær verður opnum skip-
um. Harðindakvika veit ávallt á harðindatíð, þ. e. vaxandi
frost og norðanvinda næstu daga, einkum á útmánuðum.
Þá má ráða margt um veðurfar á sjó af sjávarhljóðinu. Viss
brimviti þótti gömlum mönnum hljóð eitt — þungt, en dauft,