Eimreiðin - 01.04.1941, Qupperneq 70

182
HVERNIG VERÐUR VERÖLD FRAMTÍÐARINNAR? eimreiðin
eða óskar, að hún verði. Þetta geri ég einnig. En svar mitt er
þó ekki eingöngu eftir því, sem ég óska að verði, heldur í sam-
ræmi við þá vissu og óbifanlegu sannfæringu mína, að ver-
öldin, eins og hún verður í framtíðinni, beri af veröldinni eins
og hún er i dag, eins og hvítt af svörtu.
Eg sé og veit, að veröld framtíðarinnar verður að grund-
vallast á ofbeldisleysi. Þetta er hið fyrsta og æðsta lögmál
farsældar. Mörgum finnst að slíkur heimur, þar sem valdbeit-
ing og ofheldi sé ekki lengur til, geti ekki verið annað en
draumórar — óendanlega fjarlægt takmark, sem aldrei verði
náð. En ég veit, að það er hægt fvrir hvern mann að taka upp
þessa Hfsvenju ofbeldisleysisins, án þess að híða eftir því, að
aðrir taki hana upp einnig. En geti einstaklingur tekið hana
upp, hvers vegna þá ekki einnig fleiri einstaklingar? Og hvers
vegna þá ekki heilir mannfélagshópar, — heilar þjóðir?
Á það verður að leggja ríka áherzlu, að enginn þarf eftir
öðrum að bíða til þess að taka upp mannúðlega breytni. Menn
eru að jafnaði tregir til að byrja á þvi, sem þeir finna að ekki
næst til fullnustu. En þetta hugarfar er hættulegasti tálminn
á vegi allra framfara - tálmi, sem hver maður getur þó rutt
úr vegij ef hann aðeins vill, og um Ieið haft áhrif á aðra með
fordæmi sinu.
Annað mikilvægasta lögmálið í riki framtíðarinnar, næst of-
beldisleysinu, er jöfn dreifing verðmætanna. Gjörræðisleg
dreifing og skipting þessara verðmæta er engan veginn sjálf-
sögð afleiðing þessa lögmáls. Verðmætunum á ekki að skipta
jafnt upp án tillits til mismunandi þarfa manna, heldur á
hver að fá það, sem fullnægir eðlilegum þörfum hans, og
ekkert þar fram yfir. Tökum óbrotið dæmi: Maður með slæma
meltingu þarfnast aðeins fjórðungs úr pundi mjöls í brauð sitt,
en annar með meltinguna í lagi þarf fimm pund. Báðir eiga
að geta fullnægt þessum þörfum sínum: Sá fvrri fær fjórð-
ung punds, sá síðari fimm pund. En málið mætti ekki levsast
þannig, að háðir fengju sinn fjórðung punds hvor eða þá sín
fimm pundin hvor. Slíkt væri ofheldislegt gjörræði.
Til þess að lögmálið um jafna dreifingu fái að njóta sín,
verður auðmaðurinn að líta á sjálfan sig sem ráðsmann frein-
ur en eiganda þeirra auðæfa, sem honum hafa fallið i skaut