Eimreiðin - 01.04.1941, Qupperneq 73

EIMREIÐIN
KUKL
185
Hinn ákveðni fundartími var kominn, og hvert sæti var skipað
LUn alla kirkjuna. I innstu sætum, næst kórgrindum, sátu
erindrekar hinna ýmissu safnaða. I>að voru menn og konur
a óllum aldri, gamlir og gráskeggjaðir bændur, ungir menn og
miðaldra konur. Allt fólk, sem alið var upp við þröngar trúar-
skoðanir og hókstafsdýrkun. Allt jafnsannfært um, að ritn-
lugin væri óskeikult guðsorð, sein hann hefði sjálfur ritað,
eða látið rita, sinni útvöldu þjóð til blessunar og lærdóms og
°Hum óbornum kynslóðum til hlýðnisfullrar eftirbreytni.
Skrúðhúsdyrnar opnuðust innan að frá, og út um þær gengu
Prestarnir hver á eftir öðrum — einn, tveir, þrír, fjórir, fimm,
Sex» sjö —. Fremstur gekk forseti Samfélags Rétttrúaðra
uianna, gráskeggjaður, öldurmannlegur og hvasseygður. Næstur
h°uuin varaforsetinn, hávaxinn, grannleitur, alrakaður, en
°furlitið loðbrýndur, með hvelft gáfulegt enni, djúpt liggjandi
Höktandi gráblá augu, sem aldrei hvíldu fast við neitt. JÞá
k°m gjaldkerinn, toginleitur maður með hökutopp, góðmann-
legur fremur en gáfulegur. Þá ritarinn, ungur, glæsilegur, með
hatt enni, rjóðan yfirlit og hrafnsvart hár, glampandi tinnu-
^k'kk augu, prestslegur og' heimslegur í senn. Hinir þrír voru
allir ungir og óráðnir, en þó líklegir til atkvæða og afkasta,
ei aldur og reynsla í þjónustu kirkjunnar félli þeim í skaut.
korsetinn gekk í kórdyrnar, leit yfir söfnuðinn og tók til
JUals; „Eins og að venju, viljum vér byrja störf vor í dag með
1)aen. Vér biðjum þig, drottinn, að þú stjórnir hugum vorum og'
llluguni, svo að störl' vor og ályktanir megi verða þér til dýrðar
velþóknunar. Veit þú oss djörfung og skilning til þess að
1)leyta eftir vilja þínum og boðorðum, bænheyr oss, þú eilífi
kuð. Anien.“ Allur söfnuðurinn drap höfði, meðan forsetinn
talaði, en er hann þagnaði, en forspil sáhnsins, er syngja átti á
Gll'r bæninni, hljómaði í hvelfingu kirkjunnar, litu allir upp,
°Pnuðu sálmabækur sínar, og er l'orspilið dvínaði, risu allir á
ælur °g sungu tvö fyrstu erindin af sálminum 399:
„Ó, herra guð! lát lijá oss mætast
Iiitt heilagt orð og rétta trú.“
Að söngnum loknum reis forsetinn aftur á fætur og lýsti yfir
)Xl» að þingfundur væri setlur og að nú yrði í drottins nafni